Περί δηλώσεων το ανάγνωσμα.

Πάγια τακτική όλων των ποδοσφαιριστών και των προπονητών που έρχονται στην ομάδα είναι να κάνουν δηλώσεις, όχι γιατί έχουν κάτι σημαντικό και ουσιαστικό να πούν, κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει ή δεν γνωρίζουμε, ούτε γιατί αυτά που λέγονται έχουν κανένα ιδιαίτερο νόημα, αλλά γιατί «πρέπει» να τα πουν. Τα όσα συνήθη ακούμε δεν αποτελούν πηγαία έκφραση των όσων αισθάνονται και σκέφτονται, αλλά εντάσσονται μέσα στις επαγγελματικές υποχρεώσεις, μαζί με την σύναψη συμβολαίου, τις ιατρικές - εργομετρικές εξετάσεις, το στάδιο προετοιμασίας, την προπόνηση και τους αγώνες.

Έτσι με την σύναψη του συμβολαίου ακολουθούν τα συνήθη «είμαι πολύ χαρούμενος που ήρθα στην ομάδα», «υπόσχομαι να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό».. για να ακολουθήσει ο εκθειασμός της ομάδας, της διοίκησης και του κόσμου.

Τα «ήρθα σε μια πραγματικά μεγάλη ομάδα», μια «ομάδα που μπορεί να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες μου», που «έχει υψηλούς στόχους και πρωταγωνιστεί», «γνωρίζω που έρχομαι», η «αλήθεια είναι ότι είχα και άλλες προτάσεις», η «διοίκηση όμως με ήθελε πολύ», «πίστεψε σε μένα», «έκανε τα αδύνατα - δυνατά για να με φέρει», τους «ευχαριστώ πολύ», το «κλίμα είναι άριστο», «μένω εντυπωσιασμένος», «έρχομαι σε μια ομάδα με πολύ κόσμο», «φανατικό», «μοναδικό», «ακολουθάει την ομάδα παντού», «δημιουργεί μοναδική ατμόσφαιρα», «αγαπά παθολογικά την ομάδα του»... δίνουν και παίρνουν, διαδεχόμενα το ένα το άλλο, με φρενιώδη ρυθμούς.

Όσο πιο φανταχτερά και ευχάριστα είναι αυτά που λέγονται, όσο πιο κοντά έρχονται σε αυτά που θέλουμε και περιμένουμε να ακούσουμε (δρώντας έτσι και ψυχοθεραπευτικά), χαϊδεύοντας απαλά τα αυτάκια μας, όσο περισσότερο ερεθίζουν και βρίσκουν θέση στο υποσυνείδητο μας, τόσο το καλύτερο.

Οι δηλώσεις συνεχίζονται με μικρές προσθαφαιρέσεις, αναλόγως την περίσταση και την χρονική περίοδο, καθ΄όλη την διάρκεια της χρονιάς. Ενώ παρατηρείτε το εξής «παράδοξο». Όταν η σεζόν δεν πάει αγωνιστικά καλά, οι αναφορές στον λαό και το μεγαλείο της ομάδας να αυξάνονται, μαζί με τις συγνώμες και τις υποσχέσεις.

Μάλιστα μερικοί ποδοσφαιριστές τα τελευταία χρόνια, την αγωνιστική τους καθίζηση και ανυπαρξία, προσπάθησαν να την αναπληρώσουν αποκλειστικά, επενδύοντας στο επικοινωνιακό κομμάτι, με σκοπό να κερδίσουν συμπάθεια, αποδοχή, χρόνο και χρήμα. Φτάνοντας ακόμη σε σημείο να παίρνουν (π.χ. Κόκε) ενεργό μέρος στις προεκλογικές περιόδους για την ανάδειξη της διοίκησης της ΠΑΕ, στηρίζοντας υποψηφίους και παρατάξεις.

Αυτό το περίεργο φαινόμενο που συμβαίνει στον χώρο της ποδοσφαιρικής εργασίας, δεν είναι κάτι που συναντάμε γενικά, στον τομέα της «εργασίας». Όταν πάμε να εργαστούμε κάπου, στον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα, σε επιχείρηση που ασχολείται με την παραγωγή, την μεταποίηση, την κυκλοφορία, την διανομή, την πώληση ή την παροχή υπηρεσιών, δεν συνηθίζετε να κάνουμε δηλώσεις, κολακεύοντας την εταιρία, την διοίκηση και τους πελάτες της.

Αν π.χ. δουλεύαμε για λογαριασμό μιας εταιρίας που δραστηριοποιείτε στην παραγωγή παγωτών (μιας και είναι και καλοκαίρι) και εν συνεχεία πώληση τους σε καταστήματα που διατηρεί με την δική της εμπορική ονομασία (φίρμα δεν λέω μην κάνω και διαφήμιση), δεν θα φανταζόμασταν ποτέ τον εαυτό μας να προβαίνει σε σκέψεις του στυλ «είμαι πολύ χαρούμενος που ήρθα να δουλέψω εδώ», το «είχα τάμα να έρθω», θα «δώσω ότι έχω και δεν έχω», «ήρθα σε μια πραγματικά μεγάλη επιχείρηση που μπορεί να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες μου», που «έχει υψηλούς στόχους και πρωταγωνιστεί», «γνωρίζω που έρχομαι», η «αλήθεια είναι ότι είχα και άλλες εναλλακτικές λύσεις», η «εργοδοσία όμως με ήθελε πολύ», τους «ευχαριστώ μέσα απ΄ τα βάθη της καρδιάς μου», «το κλίμα είναι άριστο», η «εταιρία φτιάχνει τα καλύτερα παγωτά», «και ΄γω τέτοια έτρωγα μικρός», «έχει τους καλύτερους, πιο πιστούς πελάτες», «καμία σχέση με τους άλλους», «ψάχνουν, τρώνε και ακολουθάνε τα παγωτά μας παντού»...

Αυτό δεν οφείλετε μόνο στην διαφορετική ιδιοσυγκρασία που μπορεί να έχουμε ως άτομα, ούτε ανάγεται απλά στη στάση ζωής που θέλουμε να κρατήσουμε. Η συμπεριφορά των παικτών δεν είναι αποκλειστικά ζήτημα χαρακτήρα και δεν μπορεί να διερευνηθεί, περιοριστικά, με βάση μόνο τις ψυχολογικές, αξιακές παραμέτρους.

Γύρω από τις ομάδες, σε αντίθεση με άλλου είδους εταιρίες, αναπτύσσεται περιμετρικά ένας ολόκληρος κύκλος επιχειρήσεων, τα λεγόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που ασχολούνται και ζουν ουσιαστικά από αυτές. Οι αθλητικές τηλεοπτικές εκπομπές, τα αθλητικά ραδιόφωνα και εφημερίδες δεν έχουν αυθύπαρκτη ύπαρξη, αλλά βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση, αλληλόδραση και αλληλεξάρτηση με τους συλλόγους.

Για να μπορούν να υπάρχουν ως επιχειρήσεις, είτε είναι ταγμένες σε μια ομάδα, είτε απευθύνονται σε ένα ευρύτερο πελατολόγιο, έχουν την ανάγκη υλικού. Ο δαιμόνιος ρεπόρτερ που μας φέρνει τα νέα της ημέρας, δεν το πετυχαίνει λόγω του ότι είναι «δαιμόνιος», αλλά επειδή καθ΄όλη την διάρκεια της χρονιάς θα αντλήσει την πρώτη ύλη της εργασίας του από τους ίδιους τους κύκλους του συλλόγου, όντας συντονισμένος και σε ανοιχτή ακρόαση επί μονίμου βάσεως με τους προμηθευτές του.

Μια ανάγκη για ένα υλικό όμως που όχι μόνο θα καλύψει τις καθημερινές ανάγκες της ειδησιογραφίας γεμίζοντας την ΄μέρα, αλλά επιπρόσθετα ενός υλικού που θα ευχαριστήσει και θα εξυψώσει τον προσκείμενο σε μια ομάδα αναγνώστη, ακροατή, τηλεθεατή, ανεβάζοντας έτσι την κυκλοφορία των φύλλων, την ακροαματικότητα, την τηλεθέαση και κατ΄επέκταση τα έσοδα από τις πωλήσεις και τις διαφημίσεις.

Έτσι οι εξωραϊσμένες δηλώσεις και τα πλασμένα από τα χέρια του θεού παρουσιαζόμενα, έρχονται να εξυπηρετήσουν αυτόν ακριβώς τον σκοπό.

Όχι μόνο προς όφελος των παρόχων ενημέρωσης αλλά και των ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιριών, αφού το καλό και εύφορο κλίμα που δημιουργούν, θα μεταφραστεί σε πωλήσεις διαρκείας, εισιτηρίων, φαγώσιμων προϊόντων στα κυλικεία, αγοράς αντικειμένων ένδυσης και άλλων αξεσουάρ στις μπουτίκ..

Δεν είναι όμως μόνο η οικονομική λειτουργία που επιτελούν, αλλά και η επικοινωνιακή που καλούνται να φέρουν σε πέρας. Ο ρυθμιστικός τους ρόλος στη σχέση μεταξύ διοίκησης και οπαδών, διοίκησης και ποδοσφαιριστών, ποδοσφαιριστών και οπαδών.

Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας εξαιτίας της εκτεταμένης διασποράς και διείσδυση τους. Της δυνατότητας που παρέχουν και του χρόνου που καταλαμβάνουν στην καθημερινότητας μας, αποτελούν κατά ένα βαθμό τον συνδετικό κρίκο της ομάδας και των φίλων της, της εταιρίας και των πελατών της.

Η γνώμη που σχηματίζουμε για τα γεγονότα, τις εξελίξεις, την κατάσταση στην ομάδα. Η άποψη και η κρίση που διαμορφώνουμε για τα πρόσωπα, διοικούντες και ποδοσφαιριστές. Η αποδοχή ή η απόρριψη των προσώπων αυτών και η δυνατότητα παρουσίας τους στον σύλλογο. Εξαρτάται και ρυθμίζετε, ως ένα βαθμό, μέσα από τα «Μέσα».

Αυτό βέβαια το γνωρίζουν οι κάτοχοι των μέσων, οι δημοσιογράφοι, οι ρεπόρτερ οι παραγωγοί, οι διοικούντες, οι ποδοσφαιριστές, οι προπονητές, οι μάνατζερ και έτσι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης γίνονται μεταφορείς του απαραίτητου υλικού, καλοί αγωγοί ευχάριστων ειδήσεων, πληροφοριών και δηλώσεων, αρωγοί στα αλληλοεξαρτώμενα συμφέροντα.

Πάλι όμως η ανάγκη του ποδοσφαιριστή (εργαζόμενου) να εκφραστεί (κολακευτικά) για την ομάδα (εταιρία), την διοίκηση (εργοδότες) και τους οπαδούς (πελάτες), δεν μπορεί να κατανοηθεί και να επεξηγηθεί πλήρως μόνο σύμφωνα με τα προαναφερόμενα. Η δυνατότητα σύνδεσης των άνωθεν παραμέτρων και η ανάπτυξη τους σε έναν ενιαίο πολυσύνθετο, πολύπλοκο και πολυεπίπεδο μηχανισμό εξυπηρέτησης συμφερόντων, έχει τις ρίζες του αλλού.

Οι αρχικές αυτές ρίζες, έχουν σχέση με τις ιδιομορφίες που έχουν οι ομάδες ως κοινωνικές οντότητες, τις ιδιαιτερότητες που τις συνθέτουν και τα διαφορετικά χαρακτηριστικά που τις συγκροτούν. Ξεχωρίζοντάς τες από άλλα ανθρώπινα παράγωγα. Ιδιομορφίες που ακόμα και όταν οι ομάδες μετατρέπονται σε εταιρίες, με μετόχους, μετοχές, πρόεδρο, διοικητικό συμβούλιο, εργαζόμενους, ισολογισμό, έσοδα - έξοδα και οι φίλοι της ομάδας σε πελάτες, δεν μπορούν να υπερκεραστούν. Αναγκάζοντας την πραγματικότητα και τα τεκταινόμενα να λειτουργήσουν με βάση αυτές.

Η σχέση που διατρέχει την ομάδα (εταιρία) με τον οπαδό (πελάτη) και το άθλημα (προϊόν), δεν είναι η ίδια που διέπει τις άλλες επιχειρήσεις. Ο οπαδός δεν θα πάει να δει την ομάδα, επειδή τον ικανοποιεί το προϊόν, αλλά επειδή είναι η ομάδα του. Δεν είναι το ζητούμενο για΄αυτόν αν θα του αρέσει ποιοτικά αυτό που θα δει. Ούτε θα το αναζητήσει κάπου αλλού αν δεν ικανοποιηθεί. Δεν είναι η αξία του προϊόντος αυτή καθ΄αυτή που έχει σημασία.

Ούτε είναι το προϊόν (ως ποδόσφαιρο) αυτό καθ΄αυτό που έχει τόσο μεγάλη σημασία σε αυτήν την σχέση. Μ΄αρέσει να βλέπω ποδόσφαιρο γενικά, όσο κάκιστα και να παίζετε. Η διασύνδεση της ομάδας με τον φίλαθλο, κατά κύριο βαθμό, δεν είναι μια απλή σχέση παροχής και λήψης θεάματος.

Τα αθλητικά σωματεία δεν μεταφέρουν απλά το αντικείμενο ενασχόλησης τους στους ενδιαφερόμενους, αλλά κυρίως λειτουργούν ως μέσα κοινωνικοποίησης και συλλογικοποίησης του ατόμου, ως φορείς ταυτότητας για τον εμπλεκόμενο, η σημασία τους έγκειται στο «να ανήκεις κάπου». Έτσι οι σύλλογοι ως άλλα ζωντανά κύτταρα έρχονται να επιτελέσουν βασικές λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού, παραμερίζοντας την πρωταρχικότητα του προϊόντος (ποδόσφαιρο) και μεταφέροντας το «παιχνίδι» αλλού.

Οι λόγοι για τους οποίους κάποιος επιλέγει να γίνει μια συγκεκριμένη ομάδα και εν συνεχεία να την υποστηρίξει για το υπόλοιπο της ζωής του, δεν είναι αμιγώς ποδοσφαιρικοί. Αν παίζει καλή μπάλα, παίρνει πρωταθλήματα, κύπελλα, συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Τα κριτήρια κατά βάση προέρχονται έξω από το αθλητικό πεδίο και εδράζονται σε ένα ευρύ φάσμα κατηγοριών. Λόγοι καταγωγής, τόπος γέννησης, χωροταξικοί του τόπου διαμονής, οικογενειακό - φιλικό περιβάλλον, αν του κάνει κλικ τ΄όνομα, τα χρώματα, το σήμα, η ιστορία του συλλόγου..

Μια μικρή διαφοροποίηση, στη σχέση του φιλάθλου - με το ποδοσφαιρικό προϊόν, παρατηρείτε όταν η ομάδα πάει καλά ή όχι. Όσον αφορά την μεγαλύτερη ή μικρότερη προσέλευση του κόσμου στο γήπεδο.

Αλλά αυτή η διαφοροποίηση, πέρα απ΄το ότι κυμαίνεται πάλι πάντα μέσα στους κόλπους της ίδιας της ομάδας (δεν πρόκειται οι φίλαθλοι να φύγουν και να παν σε άλλο γήπεδο), απορρέει από τον ψυχολογικό τομέα, κινούμενη σε ένα συμβολικό, σημειολογικό επίπεδο, επιτυχίας - αποτυχίας, δόξας, επίτευξις των στόχων, παρά έχει να κάνει σχέση με την ποιότητα του ίδιου του ποδοσφαιρικού προϊόντος.

Ο σύλλογος μπορεί να πηγαίνει καλά, να κερδίζει, να βρίσκετε σε υψηλές θέσεις της βαθμολογίας, αλλά το ποδοσφαιρικό θέαμα να είναι μέτριο ή κατώτερο του μετρίου. Όπως ακούγετε συχνά - πυκνά. Σημασία έχει η ομάδα να κερδίζει και όχι να παίζει καλή μπάλα, επιθετικό, ωραίο ποδόσφαιρο που θα ικανοποιεί τους φίλους της.

Σε αντιδιαστολή λοιπόν με τις άλλες επιχειρήσεις, που η σχέση της εταιρίας με τον πελάτη, επαφίεται αποκλειστικά στο προϊόν. Της ανάγκης που αυτό εξυπηρετεί και του κατά πόσο την ικανοποιεί. Σε συνάρτηση πάντα με την τιμή που προσφέρετε και την οικονομική μας κατάσταση.

Σε αυτήν την χρησιμοθηρική σχέση, κοινής εταιρίας - πελάτη, σπάνια υπεισέρχονται άλλοι παράγοντες , που μπορούν να την αποδημήσουν ριζικά. Διαφοροποιώντας την ποιοτικά και δίνοντας μια άλλη πτυχή στη συνεργασία αυτή. Μετατοπίζοντας αλλού το κέντρο βάρους, πέρα από το ίδιο το προϊόν. Πάντα το μόνο που θα «ενώνει» τον πελάτη με την εταιρία θα είναι η αξία του παραγόμενου για κατανάλωση προϊόντος.

Αυτή η περιοριστική σχέση κοινής εταιρίας - πελάτη μερικές φορές γίνετε προσπάθεια να παρακαμφθεί από τις ίδιες τις εταιρίες, με την στρατηγική της εταιρικής ταυτότητας. Με την δημιουγεία ενός κοινωνικά υπεύθυνου προφίλ, με οικολογικές, περιβαλλοντολογικές ανησυχίες, ενδιαφέροντος για τα παιδιά του τρίτου κόσμου, συμμερισμού των προβλημάτων που υπάρχουν (με πάγωμα τιμών λόγω των οικονομικών δυσκολιών, απορρόφησης της αύξησης του ΦΠΑ, προσφορές, δωρεών σε ιδρύματα και άλλα ταχυδακτυλουργικά κόλπα), γενικότερες ευαισθησίες, προβάλλοντας το ήθος και τις αξίες που διακατέχουν την επιχείρηση.

Αυτή η τακτική για την κατασκευή ενός φιλικού πορτραίτου, που αποσκοπεί στον επηρεασμό των δημόσιων εντυπώσεων και στοχεύει στην προώθηση του οργανισμού και των προϊόντων του σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, γίνετε γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο. Προκειμένου η εταιρία να εμπλουτίσει το πελατολόγιο της, όχι απλά με πελάτες, με βάση την έλξη που τους ασκεί το προϊόν της, αλλά με οπαδούς, για τους οποίους το προϊόν της θα παίζει πια δευτερεύοντα ρόλο.

Αυτή η κατασκευασμένη εικόνα δεν αποτελεί φυσικά την πραγματική αντανάκλαση της επιχείρησης, γι΄αυτό και σπάνια μπορεί να τελεσιδικίσει μια τέτοια προσπάθεια, έχοντας αίσιο τέλος.

Η γνωστή εταιρία ένδυσης Μπενετόν, που έχει λανσάρει την επωνυμία της στην μπασκετική ομάδα του Τρεβίζο, έκτιζε με επιμέλεια το αντιρατσιστικό, πολυπολιτισμικό και φιλάνθρωπο (με αντιπολεμικά, σεβασμό στην διαφορετικότητα και ενίοτε για την ματαιοδοξία του χρήματος! μηνύματα) προφίλ της για χρόνια, προκειμένου να γίνει ευρεία γνωστή και αποδεκτή. Το αντιρατσιστικό και φιλάνθρωπο προφίλ κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, όταν αποκαλύφθηκε ότι η εν λόγω εταιρία χρησιμοποιούσε για την παραγωγή των ενδυμάτων της ανήλικα παιδιά (11 - 13 ετών) στην Τουρκία, είχε σκοπό να κατασκευάσει εργοστάσιο ενδυμάτων στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη, στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και εκδίωχνε ιθαγενείς ινδιάνους Μαπούτσε από τους τόπους εγκατάστασης τους, στην πλούσια σε φυσικούς πόρους περιοχή της Παταγωνίας, προκειμένου να χρησιμοποιήσει τα εδάφη για παραγωγικούς σκοπούς (φάρμες εκατοντάδων χιλιάδων προβάτων για την παραγωγή τόνων μαλλί..).

Αυτή η συναισθηματική, δια της πλαγίας οδού, προσπάθεια επιρροής του εν δυνάμει πελατολογίου, χρησιμοποιείτε και από τις εταιρίες που συσχετίζονται άμεσα με τις ομάδες, διαμέσου εμπορικών συμφωνιών και χορηγιών, προσπαθώντας να μας πείσουν όχι απλά να ενισχύουμε τα προϊόντα της ομάδας που σχετίζονται άμεσα μαζί της (π.χ. μπλούζες, φόρμες...), αλλά γενικώς το/α προϊόν/τα της εταιρίας. Την εταιρία, σαν εταιρία. Αφού αυτή είναι «ΑΡΗΣ». Οι ιδιοκτήτες της είναι Αρειανοί από μικρά παιδιά, με συμμετοχή στα δρώμενα του συλλόγου. Αγαπάει την ομάδα και θέλει το καλό της. Σημασία έχει να δημιουργηθεί ταύτιση του συλλόγου με τις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις, έτσι ώστε αυτές να αποκτήσουν οπαδούς και όχι απλά καταναλωτές.

Παραμερίζοντας στην άκρη τα εμπορικά τερτίπια των εταιριών λοιπόν, η δύναμη της κάθε ομάδος εκπορεύεται από την ιδιαίτερη δομή της, την αντίληψη που σχηματίζουν οι οπαδοί για τους εαυτούς τους και την σχέση τους με τον σύλλογο. Η δύναμη της ομάδας και κατ΄επέκταση η εμπορική της δύναμη και δυνατότητα, δεν προέρχεται από την αξία του προσφερόμενου προϊόντος, αλλά αντλείτε από την ίδια την ύπαρξη του συλλόγου και της διεισδυτικότητας που έχει αυτός στο ανθρώπινο δυναμικό.

Όσο καλή μπάλα και να παίζει μια ομάδα που έχει μικρό φίλαθλο - οπαδικό background, δεν θα μπορέσει ποτέ να μαζέψει στο γήπεδο τον κόσμο που θα προσελκύσει μια ομάδα με μεγαλύτερο υποστηρικτικό κοινό, ακόμα και όταν αυτή πηγαίνει χάλια. Τα έσοδα της θα καθορίζονται, από την «εκ προοιμίου» ακτίνα επιρροής της στον κόσμο. Η εμπορική της δυνατότητα, αξία και ανάπτυξη, εξαρτιέται όχι τόσο από το ίδιο το ποδοσφαιρικό προϊόν, αλλά από την απήχηση της στην μάζα.

Ο φίλαθλος - οπαδός μετατρέπετε σε φορέας εμπορικής αξίας και αξιοποίησης. Οι εταιρίες θα επενδύσουν ανάλογα στην ομάδα, η προσέλευση του κόσμου στο γήπεδο θα κριθεί, το ύψος των εσόδων του συλλόγου θα κυμανθεί, όχι κυρίως από την αγωνιστική αξία του ποδοσφαιρικού προϊόντος, αλλά από το μικρό ή μεγάλο fanbase. O οπαδός γίνετε η βάση της οικονομικής δυνατότητας του συλλόγου, σε μια αντιστροφή ρόλων, με το αγωνιστικό προϊόν. Γινόμενος ο ίδιος μεταφορικά και κυριολεκτικά το εμπορεύσιμο «προϊόν» της ομάδος.

Έτσι σε όλη την διάρκεια της χρονιάς οι φίλαθλοι θα αποτελέσουν μαζί με την ομάδα, εστίες συζήτησης και μιντιακής ενασχόλησης, δέκτες αναφορών, το μόνιμο επίκεντρο εγκωμιαστικών δηλώσεων, πηγές θαυμασμού και εκθειασμού, από την πλευρά των ποδοσφαιριστών, των προπονητών και των στελεχών του συλλόγου.

Με τις τελευταίες αναφορές στις ιδιομορφίες που συνθέτουν ένα σύλλογο, χάρη στις οποίες καθίστατο εφικτό να αναπτυχθεί ένα ολόκληρο μωσαϊκό, διαδραστικών σχέσεων, μηχανισμών και αλληλοσυμπληρώμενων συμφερόντων, ολοκληρώνετε κάπου εδώ το παρόν κείμενο, ελπίζοντας να έχω συμβάλει σε κάποιο βαθμό στο ξετύλιγμα του φαινομένου.

Για τέλος, να προσθέσω, ότι ο εκθειασμός της ομάδας και του κόσμου απο την πλευρά των ποδοσφαιριστών δεν μας συγκινεί ιδιαίτερα. Το μόνο που θα θέλαμε από αυτούς είναι όταν αγωνίζονται για την ομάδα ή για την πάρτι τους, να τα δίνουν όλα, ψυχή και σώματι. Είτε είναι Αρειανοί από τα γεννοφάσκια τους, είτε όχι. Είτε είναι «καλοί» ποδοσφαιριστές, είτε λιγότερο «καλοί». Είτε έχουν ακριβά συμβόλαια, είτε «λιγότερο» ακριβά. Είτε βρίσκονται σε αγωνιστική «κάμψη» ή αγωνιστική «ανάταση». Είτε η ομάδα «παραμένει» μέσα στους στόχους της, είτε αυτοί έχουν «χαθεί».

Αν το επιθυμούν βέβαια και το αισθάνονται πραγματικά, να πανηγυρίζουν μαζί μας στον αγωνιστικό χώρο και στα κάγκελα του γηπέδου και άμα τύχει και είναι τραυματίες, τιμωρημένοι, εκτός αποστολής και στην κερκίδα, να έρθουν πιο κοντά στο μέρος μας, να πούμε όλοι μαζί ένα τραγούδι ή να ανάψουμε ένα καπνογόνο.