Στις 4 Νοεμβρίου σε ηλικία 72 ετών έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Τσάκωνας. Υπήρξε ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους κωμικούς ηθοποιούς της γενιάς του, αφού είχε το χάρισμα να γεννηθεί με την φάτσα και τη φωνή του Καραγκιόζη.
Γεννημένος στις 12 Οκτωβρίου 1943 στην Αθήνα φοίτησε στη «Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» του Λεωνίδα Τριβιζά και στη δραματική σχολή «Βεάκη». Ενώ δούλεψε ως ηλεκτρολόγος, μπογιατζής, τεντάς και υδραυλικός για να βγάλει τα προς το ζην.
Συνολικά έπαιξε σε 53 ταινίες από τις οποίες σε 3 έγραψε το σενάριο, ενώ το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο έγινε το 1973 σε μια δεκάλεπτη ταινία μικρού μήκους του Κώστα Ζυρίνη, "Λάβετε θέσεις".
Το 1983 έπαιξε στην δραματική περιπέτεια του Όμηρου Ευστρατιάδη, "Χούλιγκανς: Κάτω τα χέρια απ' τα νιάτα!", όπου υποδύεται τον νονό ενός νεαρού χουλιγκάνου, του Γιώργου Κυρλίδη (Άκης Γυφτόπουλος).
Τελειώνοντας το λύκειο ο νεαρός Γιώργος Κυρλίδης γίνεται μέλος μιας συμμορίας χούλιγκανς και περνά με τους φίλους του, οπαδούς του Ολυμπιακού, τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο του, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο.
Όταν κάποια στιγμή μετά από συμπλοκή με οπαδούς της αντίπαλης ομάδας (Α.Ε.Κ.), μένει ανάπηρος, ο πατέρας του (Πέτρος Ζαρκάδης) θεωρεί υπεύθυνη τη συμμορία και τον τρόπο ζωής των μελών της και αποφασίζει να ξεσκεπάσει τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω απ' αυτήν.
Όταν κάποια στιγμή μετά από συμπλοκή με οπαδούς της αντίπαλης ομάδας (Α.Ε.Κ.), μένει ανάπηρος, ο πατέρας του (Πέτρος Ζαρκάδης) θεωρεί υπεύθυνη τη συμμορία και τον τρόπο ζωής των μελών της και αποφασίζει να ξεσκεπάσει τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω απ' αυτήν.
Το 1984 έπαιξε στην κωμωδία του Όμηρου Ευστρατιάδη, "Εθνική παπάδων: Ο αθλητισμός είναι για όλους" ή "Τα φώτα της μπάλας".
Ο παπά-Μαλαχίας, ο παπά-Χάρος κι ο παπά-Μπίλιας, οι καλόγεροι της Παπαδίστικης Κομπανίας, συνεχίζουν τις εμφανίσεις τους στο νυχτερινό κέντρο «Ξεροκόμματα».
Ο ηγούμενος τους που μαθαίνει τα καμώματά τους έρχεται στην Αθήνα αλλά δεν καταφέρνει να τους συνετίσει. Όταν επιστρέφει στη μονή Μεδούλι και λέει τα καθέκαστα στους άλλους μοναχούς, αυτοί εγκαταλείπουν το μοναστήρι, έρχονται στην Αθήνα και σχηματίζουν τα δικά τους συγκροτήματα προκαλώντας κρίση στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού.
Παράλληλα ο παπά-Λάζαρος που αναζητεί λύση στα προσωπικά του οικονομικά προβλήματα και συνάμα προσπαθεί να βρει χρήματα για να χτίσει μια νέα πτέρυγα του ορφανοτροφείου της ενορίας του, καταφεύγει στις συμβουλές του ιερομόναχου Πασχάλη.
Παράλληλα ο παπά-Λάζαρος που αναζητεί λύση στα προσωπικά του οικονομικά προβλήματα και συνάμα προσπαθεί να βρει χρήματα για να χτίσει μια νέα πτέρυγα του ορφανοτροφείου της ενορίας του, καταφεύγει στις συμβουλές του ιερομόναχου Πασχάλη.
Η λύση στα προβλήματα όλων φαίνεται να είναι η σύσταση ποδοσφαιρικής ομάδας και η κάθοδος τους στα γήπεδα. Με την οικονομική συνδρομή του Πασχάλη και της γυναίκας τού παπά-Λάζαρου, που έκαναν διπλή ζωή (τα βράδια τραγουδούσαν σε λαϊκά κέντρα), η νέα πτέρυγα οικοδομείται, αλλά παπάδες και καλόγεροι αποφασίζουν να συνεχίσουν τις ποδοσφαιρικές τους δραστηριότητες.
Το 1985 έπαιξε κεντρικό ρόλο στην κωμωδία του Τάκη Βουγιουκλάκη, "Επαγγελματίας οπαδός", κάνοντας μας να δούμε ακόμα και τους επαγγελματίες οπαδούς με συμπάθεια.
Όταν σε πνίγουν οι υποχρεώσεις και είσαι και πολύτεκνος μηχανεύεσαι τα πάντα για να τα βγάλεις πέρα. Γίνεσαι ακόμα και επαγγελματίας οπαδός. Τι γίνεται όμως όταν αρχίσεις να μπερδεύεις τα διακριτικά;
Ο Κώστας Τσακανίκας είναι καφετζής και έχει τέσσερα παιδιά από τον πρώτο του γάμο. Τα τρία εξ’ αυτών σπουδάζουν σε Κρήτη, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, ενώ το τέταρτο είναι βαποράκι στην Αθήνα και την πέφτει στην ανικανοποίητη σύντροφο του Κώστα, Βέρα Γκούμα.
Μην έχοντας λεφτά να επισκέπτεται τα παιδιά του υποδύεται τον Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, Αεκτζή, Παοκτζή, Πασόκο, Νεοδημοκράτη και Κουκουέ, έτσι ώστε με τα οπαδικά πούλμαν για ομιλίες/αγώνες να καταφέρνει να βλέπει τα παιδιά του. Στο σπίτι του υπάρχουν σάκοι με merchandise από κάθε μια οργάνωση, ώστε σε κάθε εκδρομή να έχει τα απαραίτητα κασκόλ, σημαιάκια και καπελάκια, ώστε να είναι ένα με το πλήθος.
Όλα αυτά αλλάζουν όταν έρχεται σε ρήξη με τον γιο βαποράκη, ο οποίος αλλάζει θέση στους σάκους, ο Κώστας παίρνει σάκο ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε εκδρομή Ν.Δ. και αρχίζει το μεγάλο ότι να ναι.
Όλα αυτά αλλάζουν όταν έρχεται σε ρήξη με τον γιο βαποράκη, ο οποίος αλλάζει θέση στους σάκους, ο Κώστας παίρνει σάκο ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε εκδρομή Ν.Δ. και αρχίζει το μεγάλο ότι να ναι.
Τέλος το 1987 πρωταγωνίστησε ως Πολύκαρπος στην κωμωδία του Βαγγέλη Μπαλαφούτη, "Μάθε παιδί μου μπάσκετ".
Ο Πολύκαρπος μηχανικός αυτοκινήτων είναι ένας ταλαίπωρος οικογενειάρχης που σκοτώνεται μέρα-νύχτα στη δουλειά για να σπουδάσει τον μονάκριβο γιο του. Αυτός όμως δεν παίρνει από γράμματα παρόλο που η μητέρα του, Γραμματική, επιμένει να τον σπουδάσει γιατρό. Ο Πολύκαρπος ψάχνει να βρει λύσεις για την αποκατάσταση του γιου του, παίρνοντας τον και στο μαγαζί του ακόμη.
Αυτός όμως δημιουργεί κωμικοτραγικές καταστάσεις γιατί δεν τον ενδιαφέρει παρά μόνο ένα πράγμα. Η μεγάλη του αγάπη, το μπάσκετ. Οι γονείς αντιδρούν αλλά ο μικρός θα ξεπεράσει κάθε προσδοκία τους. Ένας Ελληνοαμερικανός μάνατζερ τον αγοράζει σαν ανερχόμενο ταλέντο. Από κει και πέρα αρχίζουν οι περιπέτειες του Πολύκαρπου
Εκτός από κινηματογράφο ο Τσάκωνας έκανε θέατρο και τηλεόραση. Συνολικά έπαιξε σε 19 θεατρικές παραστάσεις από τις οποίες αρκετές επαναπροβλήθηκαν τηλεοπτικά, σε 22 τηλεοπτικές σειρές και το 1991 συμμετείχε στο εορταστικό αποκριάτικο show, "Καρναβάλι στο τρίγωνο των παππούδων".
Ο ηθοποιός τραυματίστηκε σοβαρά το 2004 όταν ενώ οδηγούσε τη vespa του στη λεωφόρο Βουλιαγμένης (όπου εκτελούνταν έργα διαμόρφωσης χώρου) ένα δέντρο έπεσε στο κεφάλι του με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά και να μην μπορεί πια να ανταποκριθεί στις ανάγκες της "επιθεώρησης". Σε συνδυασμό με διάφορα άλλα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν, του στέρησαν την συνέχεια στο θεατρικό σανίδι.
Πριν από 1 χρόνο σε μια συνέντευξή του στην τηλεόραση όταν ερωτηθεί για το πώς μπήκε στην ηθοποιία, απάντησε πως περίπου έγινε στην τύχη και πως η πορεία του σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση υπήρξε ένας δρόμος γεμάτος δυσκολίες. «Ποτέ μου δεν είχα σε υπόληψη το επάγγελμα γιατί έχω δει τι γίνεται στα παρασκήνια».
Όταν εν συνεχεία τον ρώτησαν αν θα ξαναδιάβαινε τον ίδιο δρόμο σε περίπτωση που τον γυρνούσαν πάλι απ΄ την αρχή, απάντησε δίχως ίχνος ειρωνείας: “Μπα, αν το ήξερα θα πήγαινα να δουλέψω στο συνεργείο του ξαδέρφου μου”.
Όταν εν συνεχεία τον ρώτησαν αν θα ξαναδιάβαινε τον ίδιο δρόμο σε περίπτωση που τον γυρνούσαν πάλι απ΄ την αρχή, απάντησε δίχως ίχνος ειρωνείας: “Μπα, αν το ήξερα θα πήγαινα να δουλέψω στο συνεργείο του ξαδέρφου μου”.
Ο Κώστας Τσάκωνας μπήκε με φόρα στον κόσμο της βιντεοταινίας σε μια εποχή όπου έμπαιναν στον χώρο της βιντεοταινίας πραγματικά όλοι. Ρόλους έπαιρναν τα παιδιά με την κάμερα και οι άνθρωποι που έψηναν καφέδες στα παιδιά με την κάμερα.
Η "μεγάλη εποχή" του ελληνικού κινηματογράφου είχε πεθάνει για τα καλά, αφού η Αλίκη Βουγιουκλάκη δεν ήταν πια με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, αλλά με τον Βλάση Μπονάτσο. Μετά τα ωραία χρόνια λοιπόν της ωραίας Αθήνας, των ζαχαροπλαστείων, της ξεγνοιασιάς, του ρομαντισμού, του ασπρόμαυρου έρωτος, των happy endings, του μισάωρου χορευτικού του Ντίνου Ηλιόπουλου, ήρθαν τελικά τα 80’s.
Ήρθε η κινησιολογία και η καγκουριά του Στάθη Ψάλτη, το νταϊλίκι του Πάνου Μιχαλόπουλου, η τζοβενιά του Σταμάτη Γαρδέλη, οι σπαστικές γκριμάτσες του Μάρκου Λεζέ, το ρουφηγμένο πρόσωπο του Σωτήρη Μουστάκα, ο Μιχάλης Μόσιος (γενικά), τα μπούτια της Σοφίας Αλιμπέρτη, οι cult χαρακτήρες, η trash αισθητική, οι ρόδες, οι τσάντες, οι κοπάνες και οι κόπανοι, οι ανήλικοι, τα ναρκωτικά, οι φυλακές και η βία στα γήπεδα.
 |
| Με μπλουζάκι Εmperor "Wrath of the Tyrant" |
Ο Κώστας Τσάκωνας δεν υπήρξε cult φυσιογνωμία της ελληνικής βιντεοταινίας. Όλο του παρουσιαστικό, αν και έχει τα συστατικά που θα τον κατέτασσαν ανεπιστρεπτί στην υποκουλτούρα, στο βάθος του δεν είναι καλτ. Οι περισσότεροι τον θεωρούμε cult διότι καλώς ή κακώς ο Κώστας Τσάκωνας έμεινε γνωστός στο πανελλήνιο για την συμμετοχή του στις κλασικές κωμωδίες “Η Μεγάλη Απόφραξη” και “Κλασική Περίπτωση Βλάβης”, όπου και η “καλτοποίησή” του έλαβε χώρα.
Οι παλαιότεροι θυμούνται τον Κώστα Τσάκωνα για την συμμετοχή του στην δραματική ταινία “Μάθε Παιδί μου Γράμματα”, η μια κάποια μέση γενιά για τις κλασικές αποφράξεις, ενώ οι νεότεροι για την ερμηνεία του ως Τέλη, στην κοινωνική ταινία “Φτηνά Τσιγάρα” του Ρένου Χαραλαμπίδη, παραγωγής 2000.
Σε μια ζωή όπου δεν θα καταλήξει κανείς μας να περπατάει την ακαδημίας με την Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, ούτε θα κυνηγιέται μαζί της σε ένα λεωφορείο της αγάπης γεμάτο κότες, υπό τους μελαγχολικούς ήχους του happy ending, ο Τέλης διστάζει να πάρει μια Λίτσα τηλέφωνο για να ζήσει το ερωτικό του μερίδιο και όταν τελικά το κάνει το μόνο που καταφέρνει είναι να φάει ένα ωραίο άκυρο. Χωρίς φυσικά να μείνει με την αμφιβολία, εξαιρετικά πρέπον για ένα άνθρωπο όπου σε κάθε μα κάθε ταινία του παρελθόντος του αναφωνούσε, “αυτή η αμφιβολία θα με φάει”.
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, η Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους κατέληξε να παίζει στις εφτά θανάσιμες πεθερές, ενώ ο Ρένος Χαραλαμπίδης εντάχθηκε στην Νέα Δημοκρατία επειδή εμπνεύστηκε από το όραμα του Αντώνη Σαμαρά. Οπότε Τέλης και πάλι Τέλης και ας μη γαμήσουμε ποτέ και ας μην ηρεμήσουμε ποτέ.
(Από τους Καλαματιανούς Minerva Superduty, σε ύφος hardcore/sluge/post-metal)
Ο Κώστας Τσάκωνας εκτός από σπουδαίος ηθοποιός υπήρξε και σπουδαίος άνθρωπος, αφού ουσιαστικά μόνος του φρόντιζε τα 2 ανάπηρα αδέλφια του.
«Ήμουν μόλις δέκα χρονών όταν είδα την αδελφή μου σε ηλικία επτά ετών να έχει πέσει στο πεζοδρόμιο και να βγάζει αφρούς από το στόμα. Να έχω τον αδελφό μου δεκαέξι χρονών στο σπίτι και να είναι αμίλητος. Τον πήγαμε στο νοσοκομείο και του έκαναν δεκατρία ηλεκτροσόκ.
Έρχομαι μια μέρα από τη δουλειά στο σπίτι και ρωτάω: “Που είναι η αδελφή μου;" Μου λένε: “Έπεσε από το μπαλκόνι”. Δεν άντεξε την αρρώστια της και θέλησε ν’αυτοκτονήσει. Ευτυχώς σώθηκε.
Μια μέρα, ο Γιώργος που έχει νοητική υστέρηση, πήγε να περάσει το δρόμο και ένα αυτοκίνητο του έκοψε το πόδι. Είχαμε μεγάλες περιπέτειες. Παρακαλάω το Θεό να “φύγουν” πρώτα τα αδέλφια μου, γιατί ποιος θα τα φροντίσει;».
«Αν φύγω από τη ζωή, δεν ξέρω τι θα απογίνουν αυτά τα παιδιά. Είναι δύσκολο. Αν δεν έχω τρελαθεί ακόμη ευθύνεται ο χαρακτήρας μου και η στάση ζωής μου. Κανονικά έπρεπε να έχω τρελαθεί.
Όποτε δούλευα στο θέατρο περιοδεία, ο αδερφός μου με κοιτούσε με μάτια θλιμμένου σκύλου. Μου έλεγε: "Γιατί θα φύγεις;" Τι να του έλεγα. Πάω να δουλέψω για να βγάλω χρήματα για να σας ζήσω; Αυτή είναι η κοινωνική πρόνοια στην Ελλάδα.
Δίνω τα πάντα για να μπορούν τα αδέρφια μου να ζουν άνετα και να μην τους λείπει τίποτα. Είναι η ψυχή μου, το αίμα μου. Όσο ζω και υπάρχω θα φροντίζω για τα αδέρφια μου».
Όλες τις δυσκολίες της ζωής του της αντιμετώπιζε και τις ξεπερνούσε με το γέλιο. «Mε το γέλιο προσπαθώ να την παλέψω αλλιώς θα είχα “φύγει” προ πολλού. Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι καθόλου. Τον έχω πάρει στα αστεία. Κάποια στιγμή θα φύγουμε από τη ζωή. Άλλωστε τον θάνατο και την εφορία δεν τα αποφεύγεις».
Γιατί αν δεν μας άρεσαν όλα αυτά, πάντα είχε μια λιτή απάντηση, "άντε γαμηθείτε".
(Καλό ταξίδι, μάστορα!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου