Λεωνίδας Ποζάνης

Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του συλλόγου από το 1946 έως το 1959 Λεωνίδας Ποζάνης μίλησε στον ραδιοσταθμό "Aris Fm" για την πορεία του στην ομάδα , τον σύλλογο , τους ανθρώπους του , το γήπεδο Χαριλάου , τα δύσκολα χρόνια , το ποδόσφαιρο στην σύγχρονη εποχή , τον κόσμο της ομάδας.

Από τα λεγόμενα του αντιλαμβάνεται κανείς τις διαφορές του τότε με το σήμερα , τις ασυνέχειες που υπάρχουν μεταξύ των εποχών , τις μεταβολές που έχουν υπεισέλθει στο πέρασμα του χρόνου στις δομές , τις αξίες , τα κίνητρα , τις αντιλήψεις , συνέπεια των κοινωνικών μεταβολών.

Από την περίοδο που οι σύλλογοι ήταν ομαδοποιήσεις ανθρώπων για να μετατραπούν σε εταιρίες , απ΄την εποχή που οι αγωνιζόμενοι ήταν οπαδοί , φίλοι της ομάδας , για να μετατραπούν σε ξεχωριστές οντότητες με διακριτούς ρόλους η κάθε μια . Από τη μια οι αθλητές - επαγγελματίες , από την άλλη οι θεατές - πελάτες.

Ακολουθεί εν συνεχεία μέρος των όσων είπε ο Λεωνίδας Ποζάνης .

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

«Η δική μου ευκαιρία ξεκίνησε σε έναν αγώνα , όταν χτύπησε ένας παίκτης και μπήκα εγώ στον αγωνιστικό χώρο . Μετά από το τέλος του παιχνιδιού με φώναξε ο Βικελίδης και μου έδωσε τρεις δραχμές για να βγάλω μια φωτογραφία . Έπειτα με έβαλαν και υπόγραψα το δελτίο μου .

Ήρθα το 1946 κι έμεινα μέχρι το 1959 . Ακολούθησαν 12 χρόνια στις ακαδημίες του Συλλόγου . Πέρασαν πολλοί αθλητές από τα χέρια μου , όπως ο Δημητριάδης , ο Κωνσταντινίδης και άλλοι πολλοί .

Κάθισα πολλά χρόνια στα εφηβικά τμήματα και όταν με φώναξαν για να βγω στη σύνταξη , δεν δέχτηκα γιατί ήμουν ήδη συνταξιούχος στη δουλειά μου .

Δεν μπορώ να παρακολουθήσω τον ΑΡΗ γιατί στενοχωριέμαι όταν ο αντίπαλος φτάνει κοντά στην εστία της ομάδας .

Έχω μια παλιά φανέλα . Έχω πει στη γυναίκα μου ότι όταν πεθάνω , θέλω με αυτήν να με θάψουν ».

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

«Εύχομαι να τα χιλιάσει γιατί 100 χρόνια δεν είναι τίποτα . Με το όνομα του ΑΡΗ μεγαλώσαμε και με αυτό θα πεθάνουμε » .

ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΜΠΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΟΛΩΝΑ ΥΨΗΛΑΝΤΗ

«Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πως δεν υπήρχε δεύτερος . Είναι για εμένα η μεγαλύτερη φυσιογνωμία του ΑΡΗ . Όταν ήταν να ονομαστεί το γήπεδο , τρία ήταν τα επικρατέστερα ονόματα μεταξύ των οποίων και του Καμπάνη . Εγώ ψήφισα “Βικελίδης” , πράγμα που όταν το έμαθε ο Καμπάνης , με φώναξε και με φίλησε . Τέτοια φυσιογνωμία ανθρώπου ήταν ».

«Κάθε μέρα θα ανταμωθούμε στο γήπεδο . Ήταν παλιός αθλητής του στίβου . Αν του πάρεις τον ΑΡΗ από τη ζωή του, θα μαραζώσει ».

ΓΙΑ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΧΑΡΙΛΑΟΥ

«Ήταν μεγάλη ιστορία ο Αστερίου Γιουβανάκης . Βοήθησε σημαντικά και πήραμε το γήπεδο . Τα κτήματα τα πήραμε από το γαλλικό απόσπασμα και φυσικά τα χρήματα που δόθηκαν ήταν πολλά για εκείνη την εποχή . Πετραδάκι πετραδάκι χτίστηκε το γήπεδο .

Το γήπεδο Χαριλάου για μένα είναι ναός , εκκλησία . Το βλέπεις και δακρύζεις . Ήταν αλάνα όταν έπαιζα εγώ . Πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει . Βέβαια το γήπεδο είναι μικρό αλλά από την άλλη υπάρχει μια διαφορετική ζεστασιά».

ΓΙΑ ΤΙΣ «ΑΠΟΛΑΒΕΣ» ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ

«Όταν τελειώναμε την προπόνηση , υπήρχε ένα κυλικείο κοντά στο γήπεδο και μας έδιναν δυο σάντουιτς με πρωτοβουλία του Γιουβανάκη . Ξέρεις τι σημαίνει δυο σάντουιτς για παιδιά νηστικά εκείνης τη εποχής! Πολύ σημαντικό .

Περάσαμε δύσκολα χρόνια στην αρχή αλλά ωραία χρόνια. Δούλεψα και 17 μήνες στα καράβια . Για 12 ώρες την ημέρα και δεν έπαιρνα δεκάρα . Περάσαμε δύσκολα αλλά στη συνέχεια βελτιώθηκαν και πολλά τα οφείλουμε στο ποδόσφαιρο . Μπορεί να μην είχε απολαβές αλλά τρώγαμε δωρεάν σάντουιτς ».

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΗΜΕΡΑ

«Έτσι όπως έγιναν τα πράγματα , όποιος έχει χρήματα αγοράζει καλούς παίκτες . Δεν υπάρχουν διοικήσεις , πλέον οι μάνατζερ κάνουν τις διαπραγματεύσεις . Ο ΑΡΗΣ έβγαλε πολλούς και καλούς ποδοσφαιριστές . Θυμάμαι έντονα πολλές στιγμές όπως τον τελικό του Κυπέλλου το 1970 ».

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

«Οι φίλαθλοι του ΑΡΗ ακολουθούν την ομάδα παντού και δημιουργούν μια ατμόσφαιρα μοναδική .

Έχουν αφηνιάσει με τον ΑΡΗ . Δεν έχω ξαναδεί τέτοια αγάπη , τέτοια τρέλα με τον ΑΡΗ . Ακολουθούν παντού όπου πάει , όπου κι αν αγωνίζεται . Σε κάνει να σκέπτεσαι σε τέτοιες καταστάσεις που ζούμε σήμερα πως μπορούν και ακολουθούν. Είναι θαρρείς και τους τρέφει και τους ανανεώνει ο ΑΡΗΣ . Είναι μια κατάσταση τρέλας ».