Στον σύγχρονο δυτικό κόσμο, ο έλεγχος, η επιτήρηση και καταγραφή της δραστηριότητας των πολιτών, αποτελούν πλέον ένα δεδομένο χαρακτηριστικό του. Τα Κράτη παγίωσαν ένα καθεστώς γενικευμένης καταστολής, χρησιμοποιώντας το ιδεολόγημα της «ασφάλειας» και μια υποτιθέμενη «τρομοκρατία» ως φόβητρο για να διασφαλίσουν και να εδραιώσουν την έννομη τάξη στο εσωτερικό τους. Ένα πλέγμα παρακολούθησης με εκατοντάδες κάμερες στους δρόμους, στους χώρους εργασίας, σε γήπεδα, πάρκα, κτίρια… μαζί με νεοσύστατα σώματα ασφαλείας, εταιρίες ιδιωτικής ασφάλειας και υπερεξελιγμένα τεχνολογικά μέσα (υποκλοπές συνομιλιών, παρακολούθηση στο ίντερνετ, δορυφόροι κ.α.). Οι κάμερες τύπου CCTV είναι ένας μόνο κρίκος στη μακρά αλυσίδα τεχνολογιών παρακολούθησης, που εξαπλώνονται τα τελευταία χρόνια και αγγίζουν κάθε πτυχή της ζωής μας. Οι κινήσεις εντός και εκτός συνόρων, οι επικοινωνίες και οι κοινωνικές επαφές –ηλεκτρονικές και μη- , η εργασία, οι συναλλαγές, οι καταναλωτικές συνήθειες και η κάθε είδους οικονομική δραστηριότητα, γενικότερα κάθε πτυχή της ζωής του σημερινού ανθρώπου καταγράφεται –μερικώς ή ολικώς- με εμφανή τη δυνατότητα για την διασύνδεση όλων αυτών των ξεχωριστών αρχείων πληροφοριών και με την προοπτική δημιουργίας τέλειων ατομικών προφίλ κάθε πολίτη.
Στην Ελλάδα, αρχικά με το πρόσχημα της ασφάλειας των Ολυμπιακών αγώνων, έπειτα με το άλλοθι της διαχείρισης της κυκλοφορίας, χιλιάδες τέτοιες κάμερες τοποθετήθηκαν στην πρωτεύουσα και σε άλλες μεγάλες πόλεις προκειμένου να επιτηρήσουν κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής. Οι κάμερες, τα Zeppelin και το κλίμα τρομοϋστερίας στην Ολυμπιακή Αθήνα δεν ήταν κάτι παροδικό. Τα «μάτια» του Μεγάλου Αδερφού εγκαταστάθηκαν, πολλαπλασιάστηκαν και εξελίσσονται. Ήρθαν για να μείνουν. Άλλωστε η ΕΛ.ΑΣ. μας είχε προειδοποιήσει κάτω απ’ το σύνθημα «Ασφάλεια για τους Αγώνες και για μετά», η εικόνα αστυνομικών που παρακολουθούν τις εκατοντάδες οθόνες του C4I, συνοδεύεται από τη διαβεβαίωση πως «με την λήξη των Ολυμπιακών αγώνων, η Ελληνική Αστυνομία θα διαθέτει ακόμα μεγαλύτερη εμπειρία, τεχνογνωσία, σύγχρονο εξοπλισμό και άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό», με αποτέλεσμα να "αρχίζει μια νέα εποχή με περισσότερη ασφάλεια για όλους". Και όλα αυτά ήρθαν για να μείνουν, τόσο για το ζήτημα της επιτήρησης όσο και για ένα άλλο, πολύ πιο σημαντικό, αυτό της τρομοκράτησης. Βασικός στόχος της επιτήρησης δεν είναι αυτή καθαυτή η επιτήρηση, αλλά η εγχάραξη αυτού του συναισθήματος στον επιτηρούμενο. Το συναίσθημα ότι κάθε του κίνηση, κάθε του πράξη μπορεί εν δυνάμει να παρακολουθείται προκειμένου να τον τρομοκρατήσει. Οι κάμερες λοιπόν πέρα απ’ την βίαιη κατάργηση οποιασδήποτε έννοιας ατομικού και πολιτικού δικαιώματος, στόχο έχουν να εκφοβίσουν όχι μόνο εκείνους που αντιστέκονται στην κυρίαρχη πολιτική, εκείνον τον κόσμο που αντιτίθεται δυναμικά διεκδικώντας τα δικαιώματά του, τα συμφέροντά του, αλλά και όλη τη κοινωνία, τον καθένα μας. Το κάθε άτομο, υπό τον φόβο ότι συνεχώς παρακολουθείται, δεν προβαίνει σε πράξεις που μπορεί να ενοχλήσουν έστω και στο ελάχιστο αυτούς που το παρακολουθούν και τελικά στη σκιά του σκιάχτρου δύσκολα σηκώνεις τη γροθιά σου και φωνάζεις, ακόμα και για τα ανθρώπινα και αυτονόητα.
ΚΑΜΕΡΕΣ ΚΛΕΙΣΤΟΥ ΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ (CCTV). Η ΑΡΧΗ
Η εγκατάσταση αυτού του πανοπτικού μηχανισμού νομιμοποιήθηκε τον Μάιο του 2004 από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (Α.Π.Π.Δ.), σε προσωρινή βάση 3 μηνών, με το σκεπτικό ότι «η ανάγκη για ασφαλή και επιτυχή τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων έχει προτεραιότητα απέναντι στις όποιες επιφυλάξεις για την προστασία της ιδιωτικότητας των πολιτών». Ακόμη και τότε ωστόσο, η Αρχή έθεσε μια σειρά όρους για τη λειτουργία των μηχανημάτων : οι κάμερες έπρεπε να «βλέπουν» μόνο σε ανοιχτούς χώρους (να μην κάνουν λήψεις από τις εισόδους ή από το εσωτερικό των σπιτιών) και να μην καταγράφουν τις συνομιλίες περιοίκων και περαστικών, οι πολίτες να προειδοποιούνται με πινακίδες για την επιτήρηση του χώρου, τα δε «δεδομένα» που θα συγκεντρώνονταν μ’ αυτό τον τρόπο από τις υπηρεσίες ασφαλείας έπρεπε να καταστρέφονται μόλις περάσουν 7 μέρες.
Ας δούμε τι λένε όμως οι Κρατικοί ρουφιάνοι περί προσωπικών δεδομένων : «Αποκλειστικός σκοπός της λειτουργίας των εν λόγω ιστοκαμερών είναι η πολιτιστική, τουριστική και επιχειρηματική προβολή της Ελλάδας, σκοπός καθ’ όλα νόμιμος και θεμιτός. Πιο συγκεκριμένα, σε καμιά περίπτωση η λειτουργία των καμερών δεν αποσκοπεί – εμμέσως ή αμέσως- στη λήψη, αποθήκευση και διαβίβαση εικόνας προσώπου. Οι ιστοκάμερες είναι τοποθετημένες σε σημεία τέτοια ώστε να προβάλλονται τοπία (δρόμοι, λιμάνια, πλατείες κ.λ.π.), χωρίς να διακρίνονται χαρακτηριστικά προσώπων ή άλλα διακριτικά στοιχεία προσωπικού χαρακτήρα»!!!
Όλα αυτά δεν ήταν παρά ένα απλό φύλλο συκής φυσικά. Στην έκθεσή της για το 2004 η ίδια η Α.Π.Π.Δ. παραδέχεται χωρίς περιστροφές ότι «κατά την εκτέλεση των ελέγχων του συστήματος, διαπιστώθηκε απόκλιση από τους ανωτέρω όρους, όπως έλλειψη πινακίδων ενημέρωσης και επιλογή ακατάλληλων, ως προς το σκοπό επεξεργασίας, θέσεων εγκατάστασης συσκευών λήψης εικόνων».
Αρχές του 2005 σκάει το «φασόλι» απ’ το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης με τη συμφωνία της Α.Π.Π.Δ., για χρησιμοποίηση της λειτουργίας του κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης στους δρόμους με πρόσχημα τη διαχείριση της κυκλοφορίας υπό προϋποθέσεις. Το σύστημα διαχείρισης κυκλοφορίας C4I αποτελείται από 300 κάμερες περίπου με το λογότυπο της γνωστής SAIC. 30 από αυτές κρίθηκαν παράνομες από την Α.Π.Π.Δ. και το ΣτΕ. Οι συγκεκριμένες είχαν τοποθετηθεί στην Αθήνα και παρακολουθούσαν το Ζάππειο, το θέατρο Λυκαβηττού, την Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, το Κολωνάκι, την Κυψέλη, τα Εξάρχεια, το πάρκο Ελευθερίας, το λόφο του Στρέφη…πάντα για τη διαχείριση του μποτιλιαρίσματος στους δρόμους!!!
Αυτές οι κάμερες διαχείρισης κυκλοφορίας δεν είναι ακίνητες και εστιασμένες στις λεοφορειολωρίδες και στις πινακίδες των αυτοκινήτων, αλλά κάνουν μια κανονικότατη στροφή 180ο!
Το ίδιο διάστημα ανακαλύφθηκε πως απ’ τις συγκεκριμένες κάμερες παρακολουθούνται διάφορες συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις. Η βάφτιση του ρόλου των καμερών σε ρυθμιστικό κυκλοφορίας, αποτέλεσε την ύστατη λύση στην Κρατική ανάγκη για κοινωνικό έλεγχο, προκειμένου να μην κριθεί ότι η υπερβολική και ξαφνική εξάπλωση των συστημάτων εικονοληψίας σε δημόσιους χώρους θα οδηγούσε σε αδικαιολόγητους περιορισμούς θεμελιωδών ελευθεριών, δεδομένου ότι βάση της αρχής της αναλογικότητας οι πολίτες δεν πρέπει να υποβάλλονται σε δυσανάλογες, σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό, διαδικασίες συλλογής δεδομένων που τους καθιστούν μαζικά αναγνωρίσιμους σε οποιοδήποτε χώρο.Σε έλεγχο στο χώρο της Γ.Α.Δ.Α. διαπιστώθηκε ότι σε 50 κάμερες που ήταν συνδεδεμένες με το σύστημα C4I δεν υπήρχε εγκατεστημένο λογισμικό απόκρυψης εικόνων, 15 από αυτές έπρεπε να μην λειτουργούν ενώ ήταν σε λειτουργία, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις ο χρόνος αποθήκευσης και τήρησης φωτογραφικών δεδομένων από τις κάμερες υπερέβαινε τις 7 μέρες που όριζε η Αρχή.
Όσο και αν η Α.Π.Π.Δ. διατυμπανίζει ότι έχει ιδρυθεί ως ανεξάρτητος διοικητικός φορέας, έχει τον ίδιο «εργοδότη» με το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. . Το Κράτος. Έτσι παρά τις προφανείς ενδείξεις για τις βλέψεις και τους σκοπούς της ΕΛ.ΑΣ. για παράνομη πολυσχιδή επεξεργασία δεδομένων με αποτέλεσμα την κατάφορη καταπάτηση ατομικών δικαιωμάτων, η συνεργός Αρχή επέτρεψε τη λειτουργία του συστήματος παρακολούθησης με το πρόσχημα της διαχείρισης κυκλοφορίας οχημάτων.Και ερχόμαστε τα τέλη του 2007. Πράσινο φως στην αστυνομία να παρακολουθεί τις διαδηλώσεις με κάμερες διαχείρισης κυκλοφορίας ή με φορητές κάμερες, έδωσε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς. Με τροπολογία που κατέθεσε στη Βουλή το Υπουργείο Δικαιοσύνης, θα επιτρέπεται με εισαγγελική εντολή η παρακολούθηση και καταγραφή κάθε ύποπτης συμπεριφοράς, νομιμοποιείται η προληπτική λειτουργία των καμερών στις συγκεντρώσεις. Οπλίζεται με υπερεξουσίες ο εισαγγελέας καθώς στο εξής οι Αστυνομικές αρχές θα μπορούν, χωρίς την άδεια της Α.Π.Π.Δ., αλλά ύστερα από εντολή εισαγγελέα, να παρακολουθούν με σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα την ιδιωτική ζωή υπόπτων.Καθηγητές συνταγματικού δικαίου αναφέρουν : «Μια τόσο γενική και αόριστη παροχή εξουσιοδότησης στις εισαγγελικές και αστυνομικές αρχές να παρακολουθούν κάθε πράξη, ενέργεια ή συμπεριφορά, χωρίς να προσδιορίζεται εκ των προτέρων ο τόπος συντέλεσής της, με μόνο κριτήριο την υποψία διάπραξης αδικημάτων, θίγει θεμελιώδεις αρχές του ποινικού δικαίου και παραβιάζει ευθέως κάθε συνταγματική προστασία των δικαιωμάτων της προσωπικής ζωής».
Όλη αυτή η επένδυση σε μέτρα ελέγχου και παρακολούθησης των δημοσίων χώρων, δεν ήταν συγκυριακή ούτε είχε κύριο στόχο την αόρατη τρομοκρατική απειλή. Και είναι απολύτως αποκαλυπτική για τις πραγματικές προθέσεις των Κυρίαρχων, η φούρια τους να περάσει απ’ τη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο που ουσιαστικά καταργεί την ήδη αποδυναμωμένη Αρχή και νομιμοποιεί τη χρήση του συστήματος παρακολούθησης των συγκεντρώσεων, σε μια περίοδο που επιχειρεί να επιβάλλει τα κύρια μέτρα του νεοφιλελεύθερού της προγράμματος. Όλα αυτά, μια ακόμα απόδειξη για τη συνεχή διολίσθηση του Κράτους προς τον ολοκληρωτισμό .Να αναφέρουμε ότι απ’ τις περίπου 2000 κάμερες που έχουν τοποθετηθεί, οι 700 περίπου έχουν καταστραφεί από ομάδες ακτιβιστών. Μήπως η συμβολική βία κατά της κάμερας απαντά σε μια προηγηθείσα «κρατική παρανομία» και επιπλέον βέβαια ασκείται στο όνομα ενός υπέρτατου αγαθού, δηλαδή της προστασίας της προσωπικότητας και της ιδιωτικής ζωής ;
ΚΑΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ
Μεγάλη κουβέντα γίνεται για την Αγγλία, για τις κάμερες που έχουν στηθεί ανά την επικράτεια. Αποτελεί τη χειρότερη μορφή κοινωνικής επιτήρησης παγκοσμίως. Είναι η χώρα με τις περισσότερες κάμερες ανά κάτοικο σε όλο τον κόσμο. Επίσης είναι η μοναδική χώρα σε όλο τον κόσμο που έχει τόσο πολύ στηρίξει την αστυνομική πρόληψη και καταστολή στις κάμερες κλειστού κυκλώματος. Και βέβαια ήταν η πρώτη χώρα που μετέτρεψε τις κάμερες ελέγχου κυκλοφορίας σε σταθμούς ελέγχου διαδηλωτών. Ήταν το 1984, όταν η Θάτσερ συνέδεσε τις 145 κάμερες της τροχαίας με τα κεντρικά γραφεία της Σκώτλαντ Γιάρντ για να αντιμετωπίσει τις διαδηλώσεις των εξεγερμένων ανθρακωρύχων. Σήμερα οι κάμερες στη Βρετανία ξεπερνούν τα 4,2 εκατομμύρια, ενώ υπολογίζεται ότι κάθε Λονδρέζος που ξεμυτίζει από το σπίτι του φιλμάρεται 300 φορές τη μέρα. Αναλογικά ισοδυναμεί 1 κάμερα για 14 κατοίκους. Είναι ο παράδεισος του κάθε εξουσιαστή και του κάθε φιλήσυχου πολίτη που ευαγγελίζεται ένα κράτος στο οποίο επικρατεί το δόγμα : ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Έτσι η Αγγλία αποτελεί το μόνιμο σημείο αναφοράς και μέτρο σύγκρισης από τους ντόπιους ιθύνοντες, με τα ελλαδικά δρώμενα. Οι κάμερες βρίσκονται παντού και σε αφθονία : στους δρόμους, σε πολυκατοικίες, σε μικρά ή μεγάλα μαγαζιά, σε πολυκαταστήματα, σε κυβερνητικά κτίρια, υπηρεσίες, σε πολυτελείς μονοκατοικίες, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, σε σχολεία, πανεπιστήμια κ.λ.π. Και η εποπτεία συνεχίζεται… ένα σύστημα με κάμερες κλειστού κυκλώματος δοκιμάζεται επιπλέον σε εμπορικά κέντρα της Βρετανίας. Το κύκλωμα ονομάζεται Bug (κοριός), αποτελείται από 8 κάμερες που είναι τοποθετημένες έτσι ώστε να σχηματίζουν ένα κύκλο και παρακολουθούν πανοραμικά τον δρόμο που βρίσκεται από κάτω. Το υλικό που οι κάμερες καταγράφουν, σκανάρεται από λογισμικό που αναγνωρίζει 50 διαφορετικά στοιχεία συμπεριφοράς και καθορίζει βάσει αυτών εάν κάποιος είναι ύποπτος!!! Όταν ένας «ύποπτος» εντοπίζεται, αυτόματα, μια ένατη κάμερα εστιάζει πάνω του και αρχίζει να παρακολουθεί από πολύ κοντά τις κινήσεις του. Αυτή η εξέλιξη σημαίνει ότι τα κέντρα των πόλεων μπορούν τώρα να παρακολουθούνται χωρίς να υφίσταται πλέον η ανάγκη να υπάρχουν άνθρωποι που να χειρίζονται το κλειστό κύκλωμα και τις πληροφορίες που καταγράφουν οι κάμερες. Αυτό το σύστημα δοκιμάζεται εδώ και καιρό στο Λούτον. Όλως παραδόξως, σε αντίθεση απ’ ότι θα περίμενε κανείς, η Αγγλία αποτελεί έναν από τους πιο ανασφαλείς τόπους διαμονής για τους κατοίκους της, αφού αυτό που αποκαλείται εγκληματικότητα βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Ενώ η ανεργία, η έλλειψη κοινωνικών σχέσεων και ανθρώπινων δεσμών είναι από τα κύρια κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά του τόπου αυτού. Πρόσφατα δημοσιεύθηκε επίσημη έκθεση του Βρετανικού Υπουργείου Εσωτερικών που καταλήγει πως η χρήση καμερών παρακολούθησης δεν οδήγησε σε μείωση της εγκληματικότητας. Αν και οι κάμερες αυτές άντλησαν την τελευταία δεκαετία το 78% (5 τρις στερλίνες) του προϋπολογισμού πρόληψης εγκλήματος του Υπουργείου Εσωτερικών, αυξήθηκαν κατά 13% οι κλοπές σε δρόμους, δημόσιους χώρους κ.λ.π. δηλαδή τα «εγκλήματα» ακριβώς που υποτίθεται ότι αποτρέπουν οι κάμερες. 
Η βρετανική Α.Π.Π.Δ. δήλωσε πως : «η χρήση των καμερών δεν μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχής, κόστισε πολλά λεφτά και δεν απέφερε το προσδοκώμενο όφελος. Βαδίζουμε προς μια κοινωνία επιτήρησης και δεν μπορούμε να το αποτρέψουμε». Βέβαια σε κάποιους απέφερε όφελος… σ’ αυτούς ακριβώς που είχαν άμεσο οικονομικό συμφέρον απ’ τη δημόσια χρηματοδότηση αυτού του πανάκριβου μέτρου και σ’ αυτούς που πέτυχαν να κάνουν τον Βρετανό (και γενικά τον Βορειοευρωπαίο) να θεωρεί απαραίτητη την κάμερα και τον συνεχή έλεγχο της αστυνομίας, ανάγκη την ύπαρξη παρακολούθησης και ελέγχου. Και εκτός αυτού, προσπαθούν να του βάλουν στο μυαλό ακόμη και νομικά να κάνει πίσω στα δικαιώματά του, αλλά και να ζητήσει και παραπάνω κάμερες στο τέλος, μια για κάθε κάτοικο! Θα σου την δίνουν όταν γεννιέσαι και θα σε ακολουθεί από πάνω με μοτεράκι σαν ελικόπτερο…
ΚΑΜΕΡΕΣ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ
Ο «Μεγάλος Αδερφός» άρχισε να κάνει «παιχνίδι» μέσα και έξω από τα γήπεδα πριν λίγα χρόνια. Η Α.Π.Π.Δ. έδωσε το Ο.Κ. και εγκαταστάθηκαν 500 κάμερες σε 24 γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Εκεί δηλαδή που ως συνήθως δοκιμάζονται τα μέτρα καταστολής πριν εφαρμοστούν σε όλους τους χώρους κοινωνικής διαμαρτυρίας. Οι κάμερες στους αθλητικούς χώρους σαφώς και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σαν ένα ξέχωρο και αποκομμένο φαινόμενο, παρά μόνο μέσα στα πλαίσια της γενικότερης αναδιοργάνωσης και αναδιάρθρωσης του αθλητισμού από το Κράτος. Εδώ και κάποια χρόνια η ελληνική Εξουσία προσπάθησε να δώσει νέες κατευθύνσεις στον ελληνικό αθλητισμό, προχωρώντας σε ριζική αναδιαμόρφωση σε όλα τα επίπεδα, στην προσπάθειά της να συγκεράσσει τα εδώ δεδομένα με τις διαρκώς εξελισσόμενες εμπορευματικές επιταγές που επιτάσσουν οι ευρωπαϊκοί ποδοσφαιρικοί θεσμοί, αλλά και να πετύχει τον πληρέστερο και συστηματικότερο έλεγχο των αγωνιστικών και εξωαγωνιστικών χώρων. Η υπόθεση Μπόσμαν ,το άνοιγμα της αγοράς σε νέα μήκη και πλάτη, η μεγάλη είσοδος των πολυεθνικών στον αθλητισμό, η εισχώρηση για τα καλά των media , η κατασκευή νέων υπερσύχρονων γηπέδων , η έμφαση στην κερδοφορία κτλ. ήρθαν να δημιουργήσουν ένα νέο προιόν που παράγει τεράστια κέρδη και πλαστικοποιημένους φιλάθλους καταναλωτές . Από τις νέες ρυθμίσεις αυτές δεν έπρεπε να ξεφύγει τίποτα . Οτιδήποτε περικλείει νόημα , συναίσθημα , οτιδήποτε προκαλεί πάθος, ένταση, λαχτάρα, ταύτιση, πρέπει να εξευγενιστεί και να τεθεί εκτός αγωνιστικού χώρου . Ο αγώνας στο playstation μόλις άρχισε και κάντε λίγο ησυχία γιατί ενοχλούνται οι γείτονες. Η κάθε αθλητική δραστηριότητα αποστειρωμένη στου 360 βαθμούς κελσίου και αποκκομένη πια απο το λαικό της στοιχείο τηλεοπτική σαπουνόπερα με ποπ κορν και κόκα κόλα . Η βαρύτητα πρέπει να δίνεται στους επαγγελματίες ντελικάτους παίκτες και προπονητές, στους διαιτητές, στις διαφημιστικές πινακίδες, στους χορηγούς, στους σπόνσορες… Αυτός είναι ο αθλητισμός που ονειρεύονται για εμάς. Το νέο προιόν πάνω απ 'όλα επιζητεί πίστη ,αφοσίωση και την αγάπη σου σε αυτό. Είσαι και συ μέρος του, ζήσε το μύθο σου. Ακόμα και οι φίλαθλοι και οι οπαδοί εντάχθηκαν ως διαφημιστικό προϊόν, δεν αποτελούν και αυτοί παρά μόνο το σύγχρονω ντεκόρ στο βωμό της εμπορικότητας μέσα απ’ τα φευγαλέα πλάνα του σκηνοθέτη που μαζί με τη δύση του ηλίου διαλέγει να δείξει ωραίες παρουσίες,χαμουρέματα στις κερκίδες, χαρτάκια, κορδέλες,καπνογόνα κομφετί. ΄Ετσι μέσα από μια μελετημένη διαδικασία χτίστηκαν νέα γήπεδα με καρεκλάκια, ανέσεις, εστιατόρια, καφετερίες, πολυτελείς μπουτίκ…τα εισιτήρια ακρίβαιναν, οι σύνδεσμοι μεταλλάσσονται σε λέσχες με έντονη την εξάρτηση τους απο τις Π.Α.Ε, ψηφίζονται νέοι σκληρότεροι νόμοι, γίνονται περισσότερες προσαγωγές-φυλακίσεις, νέα ειδικά σώματα της ΕΛ.ΑΣ. που θα ασχολούνται αποκλειστικά με τα γήπεδα, φακελώματα, οι σεκιουριτάδες όλο και πληθαίνουν, ηλεκτρονικά-ονομαστικά εισιτήρια, τουρνικέ, απαγόρευση των καπνογόνων, αυστηρότερες ποινές για ύβρεις, αυστηρότερη λογοκρισία στα μη αρεστά πανό, απαγόρευση των μετακινήσεων…απαγόρευση στους παίκτες να βγάζουν τις μπλούζες τους, να τις πετάνε στο κόσμο, να γράφουν μηνύματα στο φανελάκι κάτω από τη κύρια φανέλα τους, να ανεβαίνουν στα κάγκελα και να πανηγυρίζουν μαζί με τον κόσμο. Οποιαδήποτε αμφισβήτηση στις ποδοσφαιρικές αρχές θα τιμωρείται με αποκλεισμό της έδρας, κεκλεισμένων των θυρών, χρηματικό πρόστιμο,απαγόρευση εισόδου στους αγώνες. Το αθλητικό προιόν είναι καθαρό, τίμιο, αμόλυντο, πρέπει να προστατευτεί απο οτιδήποτε διαρρηγνύει την ύπαρξη του, ο τηλεοπτικός διαφημιστικός χρόνος πρέπει να κυλάει ομαλά.Όλα αυτά τα νέα μέτρα και άλλα που θα μας βρούν στο μέλλον δοκιμάζονται , αίρωνται και ενσυνεχεία ξαναεφαρμόζονται μέχρι να βρεί το κράτος τις κατάλληλες συνθέσεις και το απαραίτητο πεδίο για την οριστική αποπεράτωση τους. Μέσα σ’ όλα αυτά το παραδοσιακό μάτι του ασφαλίτη-χαφιέ και η κάμερα του τηλεοπτικού κάμεραμαν(του οποίου το οπτικοακουστικό υλικό πρώτα πάει στην αστυνομία και μετά εμείς το βλέπουμε στις ειδήσεις) εμπλουτίστηκε από δεκάδες υπερσύγχρονες σε διάφορα μεγέθη, σχήματα και χρώματα κάμερες που δίνουν μεγαλύτερη δυνατότητα στους αρμόδιους φορείς να ελέγχουν με μεγαλύτερη άνεση, ευκολία και αποτελεσματικότητα την οποιαδήποτε πράξη θεωρείται έκνομη και μη αρεστή την εκάστοτε φορά, συλλαμβάνοντας με μεγαλύτερη ευκολία.Όταν άρχισε η τηλεοπτική σάρωση των κερκίδων και του περιβάλλοντος χώρων των γηπέδων από κάμερες, συνελλήφθησαν και οι πρώτοι «εγκληματίες». Όσοι είχαν το «θράσος» να ανάψουν ένα καπνογόνο! Αποδεικνύεται ότι η λειτουργία των ματιών του Big Brother στον αθλητισμό, ήταν το πιλοτικό πρόγραμμα για να προχωρήσουν οι Αφεντάδες στο μεγάλο τους σχέδιο. Τα βίντεο από την παρακολούθηση των θεατών θα αποτελούν προανακριτικό υλικό για τις δικογραφίες που θα σχηματίζονται σε περίπτωση που θα υπάρχουν συλλήψεις ύστερα από εντολή των αρμόδιων αρχών.
Δεν υπήρξε καμιά αντίδραση από θεσμικά και πολιτικά πρόσωπα. Καμιά κουβέντα και από την αντιπολίτευση. Σκόρπιες δηλώσεις περί αναγκαίου μέτρου για την καταπολέμηση της βίας. Λες και οι οπαδοί είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού και πρέπει οι κινήσεις τους να παρακολουθούνται. Τους πολιτικούς δεν τους ενδιαφέρει αν γίνει θεσμός η λειτουργία των καμερών στα γήπεδα και αν συλλαμβάνονται κατά εκατοντάδες άνθρωποι που απλά θέλουν να υποστηρίξουν την ομάδα τους. Και αυτό γιατί στην κερκίδα δεν μπορούν να ασκήσουν επιρροή, ούτε να παραπλανήσουν τους οπαδούς.Το ότι πέρασε το μέτρο αυτό, ως ένα βαθμό οφείλεται και στη δική μας ανυπαρξία. Εδώ που όλοι οι οπαδοί έπρεπε να πάρουν κοινή θέση και μαζί τους όλοι οι πολίτες να εναντιωθούν σ’ αυτό το μέτρο, όλοι τελικά σιώπησαν. Ο διχασμός μεταξύ των ίδιων των οπαδών και η κατευθυνόμενη κοινή γνώμη που τάχθηκε κατά των οπαδών, λειτούργησαν σαν ανασταλτικοί παράγοντες κοινής δράσης.
Είναι θέμα επιβίωσής μας και όχι απλή αντιπαράθεση με την απέναντι κερκίδα. Και αν τα λάθη του παρελθόντος έχουν διδάξει στους Εξουσιαστές τους τέλειους τρόπους στο να εφαρμόζουν απάνθρωπους νόμους με την αποδοχή της κοινής γνώμης, εμείς σαν οπαδοί θα πρέπει να θέσουμε διαφορετικές προτεραιότητες στη δράση μας.
Οι κάμερες CCTV του υπερσύγχρονου συστήματος ασφαλείας C4I (αυτό για το οποίο έπεσαν οι μίζες της Siemens), είναι ένα κύκλωμα συστήματος παρακολούθησης αγγλικής και αμερικανικής έμπνευσης που έχει τη δυνατότητα να καταγράφει ότι συμβαίνει σε απόσταση 2 χλμ. «ακούγοντας» ταυτόχρονα ότι λέγεται σε απροσδιόριστη απόσταση. Είναι προγραμματισμένες να καταγράφουν αυτόματα. Χρειάστηκαν 5 τροποποιητικές συμφωνίες με την αμερικανική κατασκευάστρια εταιρία SAIC για να βρει τελικά το δρόμο του το τερατώδες σύστημα επικοινωνιών και παρακολούθησης, με το κόστος του να διαμορφώνεται τελικά στα 251 εκ. ευρώ. Συγκροτήθηκε ειδικό τμήμα στην ΕΛ.ΑΣ. που παρέλαβε, συντηρεί, διαχειρίζεται, αλλά και ελέγχει την τήρηση της σύμβασης με την ανάδοχο εταιρία για το σύστημα C4I, που αποτέλεσε και την μεγαλύτερη δαπάνη στον τομέα ασφάλειας των Ολυμπιακών αγώνων. Το νέο τμήμα της ΕΛ.ΑΣ. παίρνει την ονομασία «τμήμα τεχνολογικών συστημάτων C4I» και υπάγεται στο τμήμα τεχνικών της αστυνομίας. Ο όρος C4I προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων : Command, Control, Coordination, Communication, Integration – Διοίκηση, Έλεγχος, Συντονισμός, Επικοινωνίες, Διασύνδεση-Ενοποίηση. Είναι ένα σύνολο τεχνολογικών μέσων, υποδομών και συστημάτων επικοινωνιών και πληροφορικής (30 διαφορετικά υποσυστήματα), τα οποία επεξεργάζονται εικόνα, ήχο και δεδομένα για την υποστήριξη των Αρχών Ασφαλείας. Συντονίζει πάνω από 100 τοπικούς σταθμούς ελέγχου. Διοικεί, σύμφωνα με την αμερικανική εταιρία, στόλο 4.000 οχημάτων. Ελέγχει με 1500 κάμερες κλειστού κυκλώματος, εγκαταστάσεις, αλλά και δρόμους. Ενοποιεί το σύστημα επικοινωνίας TETRA, το οποίο αποτελεί εξέλιξη των συμβατικών ασυρμάτων της αστυνομίας και εγγυάται το απροσπέλαστο των ενδοεπικοινωνιών, αφού δεν «σπάει» ο κωδικός. Έχουν τη δυνατότητα της οπτικής γωνίας λήψης των πλάνων, ώστε να παρακολουθούν ακόμα και το εσωτερικό των σπιτιών. Το σύστημα C4I έχει επεκταθεί και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, με τελικό στόχο να εγκατασταθεί σε όλες τις πόλεις, στην έδρα κάθε περιφέρειας.
Να προσθέσουμε ότι πέρα απ’ το σύστημα C4I, λέγεται ότι σε κάποια σημεία (προξενεία, πρεσβείες κ.λπ.) έχουν εγκατασταθεί και άλλου είδους υπερσύγχρονες κάμερες. Μέσα απ’ αυτές, η ειδική επεξεργασία των καταγεγραμμένων εικόνων, μπορεί να δώσει ακόμα και βιομετρικά χαρακτηριστικά όπως ο τρόπος κίνησης των μελών του σώματος που οδηγούν ακόμα και στην πλήρη περιγραφή του τρόπου βαδίσματος του καταγεγραμμένου ανθρώπου, ο οποίος άνθρωπος και το βάδισμά του καταχωρούνται σε βάση δεδομένων και έτσι οι ακριβώς ίδιες κινήσεις μπορούν να ειδοποιήσουν για την ύπαρξη και τη κίνηση του ίδιου ανθρώπου σε κάποια άλλη περιοχή. Το ίδιο γίνεται και με την καταγραφή λεπτομερειών της συμπεριφοράς των προσώπων. Βάσει των τεχνικών επεξεργασίας εικόνας και λόγου που μπορεί να γίνει με τη χρήση ειδικών λογισμικών συστημάτων, οι χειριστές με τη μέθοδο της θερμικής ανάλυσης μπορούν να διαπιστώσουν τόσο αν ο καταγεγραμμένος άνθρωπος είναι μεταμφιεσμένος με τεχνικά μέσα, ακόμα και αν έχει κάνει πλαστική προσθετική και αλλοίωση των φυσικών του χαρακτηριστικών κατά τη διάρκεια της καταγραφής των κινήσεων. Η θερμική απεικόνιση των φυσικών χαρακτηριστικών του ανθρώπινου σώματος, αναλύεται με διαφορετικό χρώμα από τα τεχνητά μέλη ή πλαστικά προσθετικά. Οι κάμερες αυτές είναι σε θέση να καταγράψουν αξιοποιήσιμα στοιχεία σε απόσταση μέχρι 300 μέτρων.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΜΕ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΤΕ ΜΕ, ΠΟΥΛΗΣΤΕ ΜΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΨΙΧΟΥΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΦΗΣΑΤΕ
Η θεσμική κατοχύρωση και θεσμική εγκόλπωση της καταγραφής του δημόσιου χώρου από κάμερες που ελέγχονται από μια κεντρική εξουσία, ο έλεγχος της ανθρώπινης συμπεριφοράς με τη χρήση τεχνολογιών επικοινωνίας, η συστηματική καταγραφή, η επεξεργασία (data mining/correlation με άλλες πηγές και profiling για συστηματική παρακολούθηση), η μακρόχρονη αποθήκευση των εικόνων… χιλιάδες κάμερες παντού, σε όλους τους χώρους, έτσι ώστε να είναι όλα διάφανα πάντα από τον καθένα… όλα για το (εύρυθμο κατά τα άλλα) σύστημα. Δεν μας είπαν όμως η ζωή σε ποιόν χώρο θα διαδραματίζεται ;
Ταυτόχρονα με την ανάγκη της οικονομίας να επεκτείνεται διαρκώς, να παράγει όλο και μεγαλύτερο κέρδος και την παράλληλη σχετικά χαμηλή τιμή των οπτικοακουστικών συστημάτων-προϊόντων με τα οποία μπορείς να παρακολουθείς και να καταγράφεις κάποιον, έγιναν προσιτά σε μεγάλη κλίμακα. Τα τεχνολογικά επιτεύγματα αλλά και η αναβάθμιση των μέσων επικοινωνίας, εμφανίζουν τη δυνατότητα ελέγχου και τρομοκράτησης του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Ο άνθρωπος νοιώθει ότι βρίσκεται ολομόναχος απέναντι σ’ έναν πολύπλοκο και αδιόρατο μηχανισμό. Πέρα από την εκάστοτε θεσμοθετημένη εξουσία με την ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση της τεχνολογίας και της επικοινωνίας, τη δημιουργία ηλεκτρονικών ψηφιακών βάσεων δεδομένων, δόθηκε η δυνατότητα σε κάθε επιχείρηση και ιδιώτη να καταγράφει τις προτιμήσεις, τον τρόπο ζωής μας, να συγκεντρώνει στοιχεία για εμάς. Η χρησιμοποίηση πιστωτικών καρτών, οι αγορές μέσω διαδικτύου, οι αιτήσεις για δάνεια, η καταγραφή των σελίδων που επισκέπτεσαι στο internet, οι λογαριασμοί του τηλεφώνου, η συμπλήρωση ερωτηματολογίων, τα στατιστικά δείγματα και οι τράπεζες πληροφοριών, συνέβαλλαν καθοριστικά σ’ αυτή τη νέα τάση της μόδας. Όλη αυτή η προώθηση των στοιχείων της καθημερινής μας ζωής κάνουν εφικτή τη συλλογή και επεξεργασία των προσωπικών αυτών πληροφοριών από τους υπολογιστές δημιουργώντας μια πλήρη εικόνα της ζωής του ατόμου. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι αυτό συμβαίνει χωρίς να έχουμε επίγνωση εμείς. Μας χρησιμοποιούν χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε . Οι βάσεις δεδομένων μας καταγράφουν, μας παρακολουθούν χωρίς να έχουν ανάγκη τα μάτια του αστυνομικού. Ο έλεγχός μας έχει αποκτήσει ψηφιακό χαρακτήρα. Η επιτήρησή μας δεν γίνεται πια μέσα από τοίχους, παράθυρα, πόρτες… παρά μέσα από δικτυακά περιβάλλοντα.Με την εμφάνιση κάποια στιγμή στη τηλεοπτική αγορά των πρώτων τηλεοπτικών παιχνιδιών Big Brother, επιχειρήθηκε να συνηθίσει το τηλεοπτικό κοινό όλο αυτό το πλέγμα της παρατήρησης και καταγραφής σαν κάτι το οικείο, το σύνηθες, άρα όχι και κάτι κακό. Το κλειστό σπίτι του Big Brother με τις απανταχού παρούσες κάμερες, δημιούργησε έναν νέο τύπο ανθρώπου που αρέσκεται πια στο να παρακολουθεί και να καταγράφει τον οποιονδήποτε, χωρίς να νοιώθει έστω την παραμικρή ενοχή.
Ο καθένας μπορεί να έχει μια κάμερα (φορητή, στο κινητό, στον υπολογιστή) τοποθετημένη στο σπίτι του, στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, σε δοκιμαστήρια ρούχων, πάνω του… και να καταγράφει τον οποιονδήποτε για προσωπική ή εμπορική χρήση, εν γνώσει η μη του καταγραφόμενου. Από παρατηρούμενοι μετατρεπόμαστε και εμείς σιγά-σιγά σε παρατηρητές. Το μάτι και οι συνήθειες του Μεγάλου Αδερφού επεκτείνονται σε όλη τη κοινωνία.Παρά τις αντιδράσεις από μέρους του κόσμου, παρατηρείται ένα φαινόμενο που βλέπουμε στις περισσότερες δημοκρατίες της Δύσης, αλλά με βεβαιότητα και στη χώρα μας : ανεξαρτήτως της βούλησης των πολιτών, ζούμε σ’ ένα θεσμικό πλαίσιο όπου οι κυβερνήσεις «αποφασίζουν και διατάζουν» προφασιζόμενες την ασφάλεια του κράτους, εκμεταλλευόμενοι σάπια πολιτικά συστήματα που τους παρέχουν αδιαφανείς πλατφόρμες αποφάσεων και διοίκησης και την συνήθη αδιαφορία του ευρύ κοινού, που γρήγορα ξεχνά και εύκολα αποδέχεται τις όποιες αλλαγές στη ζωή του αυτοί επιφέρουν. 
Το ολοκληρωτικό καθεστώς της Δημοκρατίας, παρακολουθώντας συνεχώς τους πάντες και τα πάντα μέσα από αμέτρητες διαδραστικές τηλεοθόνες, ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στις πράξεις και τις συνειδήσεις. ¨όλα προσαρμόζονται στη μία και μοναδική αλήθεια, αυτή που πρεσβεύει ο μόνος αλάθητος μηχανισμός του οποίου προσωποποίηση είναι ο Μεγάλος Αδερφός. Όλα, ακόμα και το παρελθόν. Όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν. Μετά το έργο του Όργουελ, το πραγματικό 1984 θα είναι πάντα μια χρονιά του μέλλοντος, η πρώτη ενός ζοφερού μιλένιουμ που απειλεί την ανθρώπινη ιστορία. Η εφιαλτική του αλήθεια για το Κράτος της θανατερής τρομοκρατίας απέχει μόλις ένα βήμα απ’ το να γίνει πραγματικότητα.Εκ πρώτης όψεως η ανάπτυξη τεχνολογιών επιτήρησης φαίνεται παράλογη και επικίνδυνη. Εν τούτοις, η ιστορία έχει αποδείξει ότι η εκάστοτε Κυριαρχία δεν διστάζει να επιστρατεύσει τις πιο εφιαλτικές μεθόδους για την περιφρούρηση του Status Quo της. Και στην εποχή μας, όπου οι οξυμμένες κοινωνικές αντιθέσεις και οι συστημικές παθογένειες απειλούν τους Κυρίαρχους, η σταδιακή ανάσυρση της οργουελιανής κοινωνίας είναι στρατηγική επιλογή. Η λογική της κοινωνίας της επιτήρησης έχει συγκεκριμένες ιδεολογικές βάσεις και αρχές. Λειτουργεί με βάση τη πρόληψη κάθε αποκλίνουσας συμπεριφοράς και τη θεωρία της μηδενικής ανοχής. Το άτομο που γνωρίζει ότι παρακολουθείται καταλήγει τελικά να ακολουθεί καθιερωμένα μοτίβα συμπεριφοράς. Έτσι επιτυγχάνεται η καταστολή κάθε αποκλίνουσας συμπεριφοράς ήδη εν τη γεννέσει της, δηλαδή με την τρομοκράτηση του ατόμου από το πεδίο της σκέψης και πριν ακόμα αυτή εκδηλωθεί. Σε μια τέτοια κοινωνία η ελευθερία και η πολιτική δραστηριότητα ουσιαστικά εκμηδενίζονται, αφήνοντας πεδίο ανεξέλεγκτης δράσης για την Εξουσία. Ο απόλυτος έλεγχος του πληθυσμού οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αχαλίνωτη αυθαιρεσία των κυβερνόντων και στη δυνατότητά της να προσδιορίζει ανεξέλεγκτα τα όρια της νομιμότητας και να δείχνει μηδενική ανοχή σ’ όσους τα αμφισβητούν και τα παραβιάζουν.Φυσικά, πρόσχημα για τη γενίκευση της παρακολούθησης των πολιτών είναι ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» ή γενικότερα η «πάταξη της εγκληματικότητας». Μάλιστα επισημαίνεται ότι «με την ανάπτυξη του συστήματος των καμερών θα χτυπηθεί η παραβατικότητα κάθε είδους και θα προστατευτούν οι πολίτες και οι περιουσίες τους». Προηγούμενες διδασκαλίες της εγκληματολογίας που διακήρυτταν ότι οι κύριοι λόγοι της εγκληματικότητας είναι οι ταξικές αντιθέσεις και οι εγγενείς παθογένειες του συστήματος, ότι ο εγκληματίας πρέπει να αντιμετωπίζεται με σκοπό την επανένταξή του στη κοινωνία, ότι το σωφρονιστικό σύστημα οφείλει να αλλάξει ριζικά προς το ανθρωπινότερο, κηρύσσονται εν μια νυκτί αναποτελεσματικές, αναχρονιστικές και κυρίως υψηλού κόστους. Η λύση, σύμφωνα με τα νέα ρεύματα σκέψης, έρχεται μέσα από τη γενικευμένη επιτήρηση κάθε δραστηριότητας.Το παράδειγμα της Αγγλίας καταρρίπτει και αυτή τη ψευδεπίγραφη δικαιολογία των Κυρίαρχων για το ορθό των τεχνολογιών παρακολούθησης. Επειδή όμως είναι ελληνική συνήθεια ο πιθηκισμός αποτυχημένων μοντέλων άλλων χωρών και η ματαιοδοξία να μοιάσουμε με τα «αναπτυγμένα» κράτη, οι ντόπιοι εξουσιαστές παραμένουν άτεγκτοι στην προώθηση του συστήματος C4I, ακόμα και υπό το φως των νέων αυτών ενδείξεων.Γιγαντώνοντας τους μηχανισμούς καταστολής και ελέγχου, τα Κράτη ταυτόχρονα εκσυγχρονίζουν το νομικό τους οπλοστάσιο με σκοπό να νομιμοποιήσουν τις ενέργειές τους, παρακάμπτοντας τις όποιες «απαραβίαστες» διακηρύξεις της αστικής τους δημοκρατίας . Στο πλαίσιο αυτού του εκσυγχρονισμού έγκειται και η χρησιμοποίηση του υλικού από τις κάμερες ως ενοχοποιητικό στοιχείο. Σε μια κοινωνία που αργά, αλλά σταθερά τείνει να μοιάσει με τον χειρότερο εφιάλτη, η χρήση μέσων επιτήρησης και καταστολής αποτελεί καθολική πρακτική, συνεπώς είναι άστοχη η κριτική κάθε επιμέρους προσπάθεια ελέγχου να αποσυνδέεται από την ευρύτερη λογική που επιδιώκουν οι εξουσιαστικοί θεσμοί να εδραιώσουν στη κοινωνία. Όλα αυτά στοχεύουν, πέρα από τη διαρκή επιτήρηση των ανθρώπων, στον εθισμό στο καθεστώς διαρκούς παρακολούθησης, ως απαραίτητο για την ασφαλή επιβίωση της κοινωνίας. Σ’ αυτό συμβάλλουν και τα Μ.Μ.Ε. τα οποία συμπορευόμενα με τις Κρατικές στοχεύσεις, διαχέουν στην κοινωνία ψευδείς φόβους απέναντι σε καθετί «ξένο» ή επιθετικό προς το δόγμα της ασφάλειας. Οι οργανωμένες εκστρατείες της κάθε λογής εξουσίας για την εμπέδωση ενός διάχυτου κοινωνικού φόβου τελικά αποφέρει αποτελέσματα. Ο έλεγχος και η εποπτεία έρχονται να αγκαλιάσουν τα φοβικά χαρακτηριστικά που έντεχνα καλλιεργούνται στοχεύοντας σε έναν ασαφή και θολό εχθρό που μπορεί να πάρει οποιαδήποτε μορφή. Πρόκειται για το νέο μοντέλο οργάνωσης και ελέγχου της κοινωνίας και της κάθε κοινότητας ξεχωριστά που βασίζεται στο ιδεολόγημα της ασφάλειας.
ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ
Το ότι απελευθερώθηκαν τα σχετικά κονδύλια και προσέφεραν την ευκαιρία σε στρατηγούς της ΕΛ.ΑΣ. και σε εταιρείες να τρίβουν τα χέρια τους και να μιλούν για τη δική τους «αγορά του αιώνα», είναι το λιγότερο.Σ’ ένα καθεστώς γενικευμένης παρακολούθησης και επιτήρησης, στόχος είναι όσοι μπορούν να θεωρηθούν «ύποπτοι» για τη διασάλευση των επιλογών των εξουσιαστών. Στην πράξη αυτό αφορά τον καθένα μας που αποφασίζει να αγωνιστεί ενάντια στον κοινωνικό μεσαίωνα που επαγγέλλεται η νεοφιλελεύθερη ελίτ. Ύποπτοι για τις κάμερες είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες που διαδηλώνουν για το ασφαλιστικό, οι φοιτητές για την παιδεία, οι εργαζόμενοι για τις απολύσεις, οι φίλαθλοι για τους αθλητικούς τρομονόμους. Είναι τελικά η δική τους ασφάλεια για την οποία φοβούνται και όχι η δική μας. Και το να αισθάνονται αυτοί ασφάλεια, σημαίνει ότι εμείς πρέπει να ζούμε μες στο φόβο.
Ξαναθυμόμαστε το μετεμφυλιοπολεμικό αστυνομικό Κράτος και τη Χούντα με τους περιορισμούς της συνάθροισης για λόγους τάξης και τους διαβόητους φακέλους. Οι διαφορές είναι ότι σήμερα τους ασφαλίτες-χαφιέδες τους βοηθάνε και οι αμέτρητες κάμερες και στη θέση των φακέλων έχουμε τα DVD… Απώτερος στόχος, τότε και τώρα, η εξασφάλιση της πειθάρχησης των πολιτών μέσω ενός προληπτικού μηχανισμού καταστολής. 
Ποιος λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος θέλει να καταγράφουν κάθε του κίνηση, να βλέπουν ποια εφημερίδα διαβάζει, με ποιους μιλάει, τι λέει, πότε και πως αγωνίζεται ; Η μαζική ή ατομική καταγραφή είναι αναίτιο και προληπτικό φακέλωμα. Ποιος πιστεύει ότι το υλικό απ’ τις κάμερες θα χρησιμοποιηθεί για την προστασία μας απ’ το έγκλημα ; Κανείς δεν μπορεί να το ελέγξει αυτό και προτείνοντας τη λύση της «Ανεξάρτητης Αρχής» ενισχύουμε πιο πολύ το θέμα του ελέγχου, πολύ απλά γιατί η Αρχή, που μπορεί να τα ελέγχει, δεν ελέγχεται από κανέναν. Και απ’ τη στιγμή που η ΕΛ.ΑΣ. βρέθηκε να παρανομεί στις παραμέτρους χρήσης των καμερών κυκλοφορίας του C4I, ποιος εμπιστεύεται ότι θα κάνει σύννομη και συνταγματική χρήση του μαγνητοσκοπημένου υλικού ; Και πότε οι κάμερες κατέγραψαν μια νόμιμη κλεψιά ; Δεν χρειάζεται να αρπάξεις μια τσάντα για να είσαι κλέφτης. Μπορείς απλά να εξαφανίσεις τα λεφτά κορόϊδων στο χρηματιστήριο. Κλέφτες είναι οι τράπεζες που σου δίνουν κάποια ψίχουλα για τα λεφτά που καταθέτεις, με τα οποία κάνουν επενδύσεις και κερδίζουν αστρονομικά ποσά και όταν βρεθείς στην ανάγκη να πάρεις κάνα δάνειο σε τρελαίνουν στο τόκο. Κλοπή είναι τα λεφτά που πληρώνουμε σε παράβολα για να κάνουμε οποιαδήποτε αίτηση, τα έξοδα τρίτων σε λογαριασμούς Δ.Ε.Η. και Ο.Τ.Ε., το 19% του Φ.Π.Α., οι άμεσοι φόροι, τα τέλη κυκλοφορίας, τα τέλη κατοικίας, τα διόδια… και ο κατάλογος είναι μακρύς. Πόσες κάμερες έχουν καταγράψει έστω και μια φορά τα παραπάνω ; Όταν κάηκε η Πάρνηθα καμία κάμερα δεν κατέγραψε τα αίτια της φωτιάς. Αντιθέτως όταν κάποιοι πήγαν και πέταξαν μπογιές στο καζίνο της Πάρνηθας, καταγράφηκαν και συνελλήφθησαν. Πόσες κάμερες ασφαλείας του Κράτους κατέγραψαν περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας ;
Όσον αφορά το έγκλημα, όλα τα προβλήματα λύνονται χτυπώντας τη ρίζα και όχι το αποτέλεσμα. Το πρόβλημα είναι η ανεργία, οι χαμηλοί μισθοί, τα συνεχώς αυξανόμενα έξοδα, η καταπίεση, η κοινωνική ανισότητα… και κατά προέκταση η ίδια η καπιταλιστική δομή της κοινωνίας. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι κλοπές και η εγκληματικότητα. Οι αθηναϊκές κάμερες κοστίζουν περίπου 15.000Ε η μία, επί 2000 που έχουν τοποθετηθεί και αν προσθέσεις κέντρα ελέγχου, τεχνικά τμήματα, ρεύματα, καλώδια κ.λπ. αρκετά τέτοια προβλήματα θα μπορούσαν να λυθούν.Πραγματικός στόχος τους, επομένως, είναι η πάταξη κάθε αντίθετης (γι’ αυτούς) άποψης και δράσης και το διαρκώς διογκούμενο ρεύμα κοινωνικής αμφισβήτησης, που πηγάζουν απ’ την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Κάμερες, αστυνομοκρατία. Ένα ολοένα διευρυνόμενο νομικό πλαίσιο. Αυτά τα μέσα ασφαλείας μας παρέχονται απλόχερα απ’ αυτούς ακριβώς που καθημερινά επιτίθενται στις ζωές μας. Δεν κάνουν τίποτα άλλο απ’ το να εντείνουν τον κοινωνικό έλεγχο. Έτσι η «ασφάλεια» καταλήγει δούρειος ίππος στα χέρια της Εξουσίας απέναντι στα εναπομείναντα αναχώματα ελευθερίας. Ανάγεται σε ύψιστο αγαθό που προϋποθέτει τη θυσία της ατομικής ελευθερίας στο βωμό του Μολώχ. Η Κρατική τρομοκρατία και επιτήρηση ή θα σπάσει στο δρόμο ή θα στραγγαλίσει τη κοινωνία.
2 σχόλια:
apsogo to keimeno!! panta tetoia paidia!
Παιδιά συγχαρητήρια για την κειμενάρα σας. Τα λόγια είναι περιττά... Συνεχίστε έτσι δυναμικά.
Δημοσίευση σχολίου