Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Προσφυγές και λοιπές ιστορίες.

Προσφυγή κατέθεσε την περασμένη Τρίτη ο Μιχάλης Σηφάκης ζητώντας το ποσό των 988 χιλιάδων ευρώ. Οι 188.000 είναι δεδουλευμένα της φετινής περιόδου ενώ οι υπόλοιπες 800 χιλιάδες προέρχονται από έναν όρο που υπήρχε στο συμβόλαιο και αφορά την λεγόμενη "προστατευόμενη περίοδο" για ποδοσφαιριστές έως 28 ετών. Η προσφυγή θα εκδικαστεί στις 28 Μαΐου ενώ το συμβόλαιο του ποδοσφαιριστή έληγε στις 30 Ιουνίου.



Η "προστατευόμενη περίοδος" που ισχύει εδώ και περίπου δύο χρόνια αφορά τα χρόνια του συμβολαίου του παίκτη που απομένουν από την καταγγελία του συμβολαίου με υπαιτιότητα της ομάδας. 



Σύμφωνα με αυτόν τον όρο ο ποδοσφαιριστής από την χρονική στιγμή της καταγγελίας μπορεί να διεκδικήσει τα χρήματα που προβλέπονται μέχρι το τέλος του συμβολαίου του στο διπλάσιο διαιρώντας το ποσό με τις μεταγραφικές περιόδους που μεσολαβούν μέχρι το τέλος του συμβολαίου. Στην περίπτωση του Μιχάλη Σηφάκη θα μπορούσε να διεκδικήσει αφού η καταγγελία έγινε τον Μάιο, τα χρήματα του διμήνου Μαΐου-Ιουνίου στο διπλάσιο, καθώς μετά δεν υπολείπεται κάποια μεταγραφική περίοδος.



Ο εκπρόσωπος του ποδοσφαιριστή ανέφερε για την ενέργεια του πελάτη του να διεκδικήσει χρήματα πατώντας πάνω στον συγκεκριμένο κανονισμό πως:



«Αυτή η κίνηση είναι το απόσταγμα 2,5 μηνών κοροϊδίας! Ο Μιχάλης δεν ξύπνησε μια μέρα και είπε θα κάνω προσφυγή. Προηγήθηκαν συζητήσεις και συμφωνίες που δεν τηρήθηκαν».



Αυτή ήταν η δεύτερη προσφυγή του παίκτη την φετινή χρονιά αφού η πρώτη είχε γίνει στις 23 Ιανουαρίου και την είχε αποσύρει στις 30 του μηνός μετά από διαβουλεύσεις με την διοίκηση. Την περίοδο του Πάσχα του είχαν καταβληθεί 100 χιλιάδες ευρώ τα οποία όμως ήταν χρωστούμενα από την περσινή χρονιά.



Η προσφυγή του Σηφάκη ήρθε να προστεθεί σε αυτές τον Ρικάρντο Φατί και Φράνσις Ντίκο που έγιναν στις 4 Μαΐου και θα εκδικαστούν στις 21 Μαΐου. Οι 2 παίκτες ζήτησαν τα δεδουλευμένα της φετινής χρονιάς και τα χρήματα του συμβολαίου της επομένης. 



Για τον Ντίκο τα δεδουλευμένα είναι 160 χιλιάδες ευρώ και για τον Φατί 400.000. Ενώ τα χρήματα της επόμενης χρονιάς αγγίζουν για τον μεν Ντίκο τις 190 χιλιάδες ευρώ και για τον Φατί τις 420.000. Ο Φατί αξιώνει περίπου 80 χιλιάδες ευρώ για να πάρει αναβολή η προσφυγή και ο Ντίκο γύρω στις 50.000.



Ακόμη είχαν ζητήσει από την Π.Α.Ε. να πληρώσει κάποια στιγμή τα ενοίκια των σπιτιών όπου διέμεναν για να μην τους πρήζουν άλλο οι σπιτονοικοκυρές και τους πετάξουν στο δρόμο μαζί με τα πράγματα τους, κάτι το οποίο τελικά έγινε και αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν για τις ιδιαίτερες πατρίδες τους.



Οι 2 ποδοσφαιριστές είχαν υπογράψει διακανονισμούς για τα χρήματα που τους οφείλονταν μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2011. Ο μεν Ρικάρντο Φατί είχε να παίρνει 2 δόσεις από 85 χιλιάδες ευρώ έκαστη, οι οποίες έληγαν στις 5 Απριλίου και 5 Μαΐου, καθώς και άλλη μία αξίας 140 χιλιάδων ευρώ από τον Γενάρη και οι οποίες φυσικά δεν εξοφλήθηκαν ποτέ. Ο δε δόσεις του Φράνσις Ντίκο πέρασαν στο δεφτέρι με τα μελλοντικά χρωστούμενα και για πρώτη φορά πήρε κάποια χρήματα στα τέλη Απριλίου.



Στις 2 Μαρτίου προσφυγή είχε καταθέσει και ο Κάρλος Τόχα ζητώντας την ελευθερία του και αξιώνοντας ποσό που άγγιζε τις 800 χιλιάδες ευρώ που περιελάμβανε τα δεδουλευμένα της περιόδου και το υπόλοιπο του συμβολαίου του.



Τα δημοσιογραφικά φερέφωνα ξαφνικά μας ενημέρωναν για τα «ροζ σκάνδαλα» του Κάρλος από τον καιρό που αγωνιζόταν στην Στεάουα Βουκουρεστίου, πως ο παίκτης δεν έχει προσφέρει τα αναμενόμενα στην ομάδα (αργά το "ενστερνίστηκαν") και πως η διοίκηση θα καταγγείλει τον παίκτη στην FIFA για "κακή γηπεδική και εξωγηπεδική συμπεριφορά". 






Εν συνεχεία οι πληρωμένοι-προσκυνημένοι κονδυλοφόροι-βίζιτες της διοίκησης μας πληροφορούσαν πως οι 2 πλευρές τα έχουν βρει και δεν απέμενε παρά μόνο η προκαταβολή στον ποδοσφαιριστή για να μην εκδικαστεί η προσφυγή του που έπαιρνε αναβολές γι΄ αυτό το λόγο. Τελικά η προσφυγή στις 2 Απριλίου μετά από δυο αναβολές εκδικάζεται με τις δύο πλευρές να παίρνουν προθεσμία προκειμένου να καταθέσουν υπομνήματα.



Εν συνεχεία υπήρξε τελικά συμφωνία με τον Κάρλος Τόχα να παίρνει στις 22 Απριλίου την πρώτη δόση του διακανονισμού ύψους 120 χιλιάδων ευρώ και τα υπόλοιπα χρήματα να μοιράζονται σε 3 ισόποσες δόσεις, με το συνολικό ποσό που θα αποκομίσει ο παίκτης να φτάνει τις 400 χιλιάδες ευρώ. Κάπως έτσι επικυρώθηκε η λύση του συμβολαίου του.



Στις 5 Μαΐου έληξε και η πρώτη από τις δέκα δόσεις των 26 χιλιάδων ευρώ που έχει να λαμβάνει ο Ευθύμης Κουλοχέρης μετά την προσφυγή που είχε καταθέσει τον περασμένο Νοέμβριο κερδίζοντας την ελευθερία του. 



Τότε είχαν επιδικαστεί στον ποδοσφαιριστή 260 χιλιάδες ευρώ και τα οποία ρυθμίστηκαν σε δέκα ισόποσες μηνιαίες δόσεις. Η πρώτη δόση έπρεπε να καταβληθεί στις 5 Μαΐου κάτι το οποίο δεν έγινε με τον παίκτη να δίνει χρονική παράταση για να εξοφληθεί μέχρι το τέλος του μήνα



Τέλος λίγες ημέρες πριν την καταληκτική ημερομηνία για την κατάθεση του φακέλου αδειοδότησης στην Ε.Π.Ο. πληροφορούμαστε ξαφνικά για φέσι 580 χιλιάδων ευρώ από την FIFA. ύστερα από καταγγελία του Μάρσιο Αμορόζο που προσέφυγε σε αυτήν για να διεκδικήσει τα υπόλοιπα χρήματα του συμβολαίου του.






Η μεταγραφή του Γιάννη Κόντη είχε έρθει στην ομάδα μετά βαΐων και κλάδων τον Ιανουάριο του 2008 με χιλιάδες λαού να τον υποδέχονται στο αεροδρόμιο και τον Ντούσαν Μπάγεβιτς να μην τον συμπεριλαμβάνει στην αποστολή στον τελικό του Καυτανζογλείου. Μετά το τέλος της αγωνιστικής περιόδου είχε αποχωρήσει για την Βραζιλία ζητώντας να του επιτραπεί να υποβληθεί εκεί σε θεραπευτική αγωγή στο πόδι και να επιστρέψει πίσω μετά από οκτώ εβδομάδες. 






Κάτι το οποίο δεν είχε γίνει δεκτό από την διοίκηση η οποία του είχε ζητήσει να επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη και να εξεταστεί εδώ από το ιατρικό επιτελείο της ομάδας. Δεν εμφανίστηκε ποτέ ούτε καν στην προετοιμασία της ομάδας και βρέθηκε να κάνει surfing στις παραλίες του Ρίο ντε Τζανέιρο.






Η Π.Α.Ε. τότε είχε καταγγείλει στις 16 Ιουλίου 2008 το συμβόλαιο του ποδοσφαιριστή στην αρμόδια πρωτοβάθμια επιτροπή οικονομικών διαφορών της Ε.Π.Ο. ζητώντας παράλληλα και αποζημίωση ύψους 2.000.000 ευρώ. Η υπόθεση εκδικάστηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2008 και δικαίωνε μερικώς την ομάδα διακόπτοντας τη σύμβαση με τον Αμορόζο με υπαιτιότητα του ίδιου, αλλά χωρίς να γίνετε δεκτή η απαίτηση για αποζημίωση.



Νωρίτερα είχε πετύχει να απορριφθεί με δικαστική απόφαση η ένσταση του παίκτη που υποστήριζε ότι η Επιτροπή Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών της ΕΠΟ ήταν αναρμόδια να επιληφθεί της υπόθεσης.



Στις 22 Σεπτεμβρίου 2008 η Π.Α.Ε. καταθέτει έφεση στο διαιτητικό δικαστήριο της Ε.Π.Ο. διεκδικώντας αποζημίωση ενός εκατομμυρίου ευρώ. Η υπόθεση εκδικάζεται τον Δεκέμβριο του 2008 με την απουσία της διοίκησης η οποία δεν παρέστη και χωρίς να πληρώνει παράλληλα το απαιτούμενο παράβολο των 300 ευρώ. Τον Μάιο του 2009 βγαίνει η απόφαση που χαρακτήριζε απαράδεκτο το αίτημα αποζημίωσης βασιζόμενο στην μη παρουσία της διοίκησης στο δικαστήριο.



Κάποια στιγμή το 2008 ο Αμορόζο και ενώ δεν είχε παραστεί σε καμία εκδίκαση στις επιτροπές της Ε.Π.Ο. απέστειλε καταγγελία στην FIFA δηλώνοντας ότι δεν αποδέχεται την εκδίκαση των ελληνικών επιτροπών και επιθυμούσε την μεσολάβηση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Πάγια αρχή της ΦΙΦΑ είναι να αγνοεί τις αποφάσεις των ελληνικών επιτροπών εάν δεν επιθυμεί την εκδίκασή τους εκεί ο αλλοδαπός ποδοσφαιριστής και έτσι η υπόθεση εκδικάστηκε εκ νέου αυτή τη φορά στην FIFA με τον ποδοσφαιριστή να ζητάει συνολικά 1 εκατομμύριο 200 χιλιάδες ευρώ και να του επιδικάζονται τελικά οι 580.000.






Ο εκτελεστικός διευθυντής είχε εισηγηθεί να μην παραστεί η Π.Α.Ε. στις 22 Σεπτεμβρίου του 2008 στο διαιτητικό δικαστήριο της ΕΠΟ διεκδικώντας την αποζημίωση του ενός εκατομμυρίου ευρώ, ενώ με δική του απόφαση και σύμπραξη των υπολοίπων μελών του διοικητικού συμβουλίου παραιτήθηκε από το έγγραφο της υπόθεσης που αφορούσε τα χρήματα της αποζημίωσης. 



Αργότερα στις 11 Μαΐου 2011 δήλωνε στην έκτακτη εκλογοαπολογιστική γενική συνέλευση της «Λέσχης Φίλων» ότι χάρη στις δικές του γνωριμίες στη FIFA η ομάδα γλύτωσε από τον Αμορόζο ένα εκατομμύριο ευρώ. Η υπόθεση δεν είχε εκδικαστεί ακόμη.