Ξέρουμε ότι ο Γιώργος Κολτσίδας δεν είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που πέρασε ποτέ από το ελληνικό ποδόσφαιρο , ούτε καν από τον ίδιο τον Άρη . Δεν θα μας μείνει για τα πολλά του γκολ , για τις φαντεζί του ενέργειες , τα επιθετικά του χαρίσματα . Δεν υπήρξε ποτέ το μεγάλο όνομα στην ομάδα μας , ο παίκτης για τον οποίο θα τρέχαμε στο αεροδρόμιο , θα φωνάζαμε το όνομα του στο γήπεδο , θα φορούσαμε την μπλούζα με τον αριθμό του στην πλάτη .
Αυτά όλα όμως μικρή σημασία έχουν για εμάς . Ο Γιώργαρος υπήρξε πράγματα πολύ σημαντικότερα . Πράγματα τα οποία τον κάνουν τον σημαντικότερο ποδοσφαιριστή της τελευταίας δεκαπενταετίας για την ομάδα μας . Τον κάνουν άξιο λόγου , σημείο αναφοράς , πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο παίχτη , φίρμα , βεντέτα , που πέρασε από τον Άρη . Το σπουδαιότερο είναι ότι τον κάνουν σημαντικό ακριβώς αυτά που τείνουν να εκλείψουν από τις μέρες μας .
Ο Γιώργαρος ήταν αυτός που δεν εγκατέλειψε ποτέ την ομάδα , ακόμα και στις δύσκολες μέρες , στα χρόνια της β εθνικής . Προτίμησε να συνεχίσει να παίζει στο γήπεδο Χαριλάου από το να τσεπώσει λίγα φραγκάκια παραπάνω και να συνεχίσει αλλού την καριέρα του . Ήταν αυτός που πάντα έβαζε τα πόδια του στη φωτιά , έδινε τα πάντα , δεν έκανε πίσω όποιος και να βρισκόταν μπροστά του . Επένδυσε στην ομάδα , όχι λεφτά , αλλά συναίσθημα , δέθηκε με το σύλλογο και τους οπαδούς του . Αν και βρισκόμενος στον αγωνιστικό χώρο , αγάπησε την ομάδα πολύ περισσότερο ίσως και από πολλούς οπαδούς της κερκίδας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου