Mερικά χρήσιμα συμπεράσματα από το μπουλντόγκ φεστιβάλ

Η αλήθεια είναι ότι το bulldog festival ήρθε και έφυγε τόσο γρήγορα που κανείς δεν θα το θυμάται . Σαν μια κακιά ανάμνηση που θέλεις γρήγορα να την ξεχάσεις . Σίγουρα δεν θα μείνει σαν το μεγαλύτερο πολιτιστικό γεγονός της Θεσσαλονίκης , της βορείου Ελλάδος , ούτε καν σαν ένα απλό συναυλιακό γεγονός , αφού κανείς από αυτούς , στους οποίους απευθυνόταν δεν το παρακολούθησε . Το μουσικόφιλο κοινό προτίμησε άλλες συναυλίες και αυτοί που πάνε σε καλοκαιρινά πολιτιστικά event μετά τις καλοκαιρινές διακοπές τους , απ’ότι φαίνεται είχαν παρατείνει την παραμονή τους στις παραλίες για λίγες μέρες ακόμα .

Το πιο αξιοπρόσεκτο στην όλη υπόθεση είναι ότι ο ίδιος ο λαός του Άρη , για να μην πούμε ότι ακόμα και τα χιλιάδες μέλη του μεγαλύτερου συνδέσμου , απαξίωσαν αυτό το φεστιβάλ . Τελικά τα 20 χρόνια έγιναν μεταξύ συγγενών και φίλων . Με μηδενική προπώληση και τα συνολικά πωληθέντα εισιτήρια στο τέλος να μην ξεπερνάνε τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών 4-5 ατόμων , με τη συμπαράσταση βέβαια των περαστικών , περίοικων , περίεργων της γειτονιάς . Μια αποτυχία που δεν την περίμεναν ούτε καν οι ίδιοι οι διοργανωτές , μια εξέλιξη που ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους δεν θα μπορούσε να είχε λάβει χώρα . Γιατί σίγουρα αποτελεί πρόβλημα όταν αυτοί που παρακολουθούν το φεστιβάλ είναι λιγότεροι από τα παιδάκια που πουλάνε τις μπύρες στο μπαρ , τους 40 αλλοδαπούς μπράβους ( δεν ήταν καν οι γνωστοί σεκιουριτάδες του Χαριλάου ) που κουβαλήσατε για περιφρούρηση του φεστιβάλ και τα μέλη των συγκροτημάτων που έπαιξαν . Όχι τίποτα άλλο , αλλά πήγε στράφι και η εκδήλωση για τα δικαιώματα του καταναλωτή , αφού ακόμη και οι χιλιάδες καταναλωτές απουσίαζαν .

Ο μεγαλοϊδεατισμός , πολλές φορές δεν λειτουργεί , ίσως να πετυχαίνει και το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα . Σε ξεβρακώνει και γίνεσαι περίγελος από κει που δεν το περιμένεις . Η μετριοφροσύνη , το γνώθι εαυτών , είναι απαραίτητα σε ότι και να κάνεις . Ακόμα και αν θεωρείς τον εαυτό σου τον μεγαλύτερο σύνδεσμο . Ούτως ή άλλως οι σύνδεσμοι και το συνδεσμικό κίνημα δεν περνάει και την καλύτερη του φάση . Δεν είναι οι σύνδεσμοι αυτοί που ήταν κάποτε , δεν μπορούν να κινητοποιήσουν τον κόσμο με την ίδια ευκολία που το έκαναν άλλοτε , ούτε καν να τον πείσουν για κάτι . Έχουν χάσει την αίγλη τους και αυτό φαίνεται από πάρα πολλά πράγματα , ένα από τα οποία είναι και το bulldog festival . H αποτυχία του οποίου δεν οφείλετε απλά στο ακριβό εισιτήριο , στη λάθος επιλογή συγκροτημάτων , ή σε κάποιο άλλο παράγοντα , αλλά είναι και αποτέλεσμα της γενικότερης απαξίωσης του κόσμου στους συνδέσμους . Μιας απαξίωσης για την οποία κυρίως είναι υπεύθυνη οι ίδιοι οι σύνδεσμοι . Ίσως τελικά τα χιλιάδες μέλη στα αραχνιασμένα από την αχρηστία βιβλία , να είναι απλοί αριθμοί , που δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα . Ίσως απλά να μιλάμε για 30-40 ανθρώπους , όπως και να χει , ο κατήφορος έχει αρχίσει εδώ και καιρό .


Με το «10 λόγοι για να μην πάτε στο bulldog festival» , προσπαθήσαμε να δείξουμε τις λάθος λογικές και αντιλήψεις του εν λόγω φεστιβάλ . Σήμερα απλά πιστεύουμε ότι δικαιωθήκαμε . Βέβαια η αποτυχία του φεστιβάλ δεν οφείλετε σε εμάς και τίποτα να μην λέγαμε πάλι την ίδια κατάληξη θα είχε . Ο κόσμος , ο λαός , ο οπαδός του Άρη , έχει μυαλό , γνωρίζει τη γίνετε , δεν μπορείς να τον ξεγελάσεις για πολύ καιρό . Αναλόγως επιβραβεύει και τιμωρεί όποτε χρειαστεί . Ούτε έχει ανάγκη από κάποιους φωστήρες ή ξερόλες . Η Απουσία και η σιωπή του λαού του ΑΡΗ από το bulldog festival έστειλε πολλά μηνύματα στους αρμόδιους . Πολλές φορές μάλιστα η σιωπή είναι δυσβάσταχτη , περισσότερο ίσως ακόμα και από κάποιο κείμενο ..