Σχετικά με την ελευθερία λόγου και έκφρασης .

Πόσο απέχει άραγε η ελευθερία έκφρασης από τον θάνατο ; Απ’ότι φαίνεται όχι και πάρα πολύ . Μόλις μερικά δευτερόλεπτα και κάποιες δεκάδες μέτρα . Για να γίνει το μοιραίο χρειάζεται επίσης δύο μάτια να σε παρακολουθούν , εν συνεχεία να σε καταδιώξουν , και την τύχη να μην είναι με το μέρος σου εκείνη την ημέρα .

Αυτά όλα είχε με το «μέρος» του νεαρός γκραφιτάς , ο οποίος στην προσπάθεια του , να ξεφύγει από τους φύλακες-διώκτες του , γλίστρησε στις γραμμές του τρένου , με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο από ηλεκτροπληξία . Το έγκλημα του ήταν ότι είχε πάει μαζί με άλλους φίλους του να ζωγραφίσει γκράφιτι στους συρμούς των βαγονιών στο σταθμό των άνω Πατησίων . Ξέρετε αυτά τα πολύχρωμα ευφάνταστα σχέδια που ομορφαίνουν τις πόλεις μας από το απέραντο γκρίζο , το τσιμέντο , τη βρωμιά , τις ογκώδεις διαφημιστικές πινακίδες , την έλλειψη πράσινου .

Το αιτιολογικό γνωστό εδώ και χρόνια . Ζωγράφιζε παράνομα , δεν είχε άδεια , τα χρώματα που χρησιμοποιεί μολύνουν το περιβάλλον , λερώνει τους τοίχους . Σε ένα κόσμο όπου η νομιμότητα θεωρείτε αρετή , αντί για το αντίθετο . Όπου τα πάντα απαγορεύονται . Ότι και να κάνεις υπάρχει τουλάχιστον ένας νόμος που σε πιάνει . Σε ένα κόσμο όπου η καταστροφή του περιβάλλοντος από τα απόβλητα και τους ρύπους των εργοστασίων , τα καυσαέρια των χιλιάδων αυτοκινήτων , τα εκατομμύρια άχρηστα προϊόντα που παράγονται κάθε μέρα , για να αποσυντεθούν αργότερα με ζημιογόνο τρόπο για τη φύση . Σε ένα κόσμο όπου τόνοι πετρελαιοειδών από τα δεξαμενόπλοια-σαπιοκάραβα καταλήγουν στη θάλασσα και τα χιλιάδες καμένα δασικά στρέμματα μετατρέπονται σε ξενοδοχεία , καζίνο , δρόμους , θέρετρα αναψυχής . Σε ένα κόσμο όπου όλα αυτά θεωρούνται νόμιμα , ενώ τα χρώματα του γκραφιτά εκτός νόμου , τότε η «παρανομία» είναι η μόνη επιλογή μας ..

Ας μην εθελοτυφλούμε , στην θέση του άτυχου γκραφιτά , θα μπορούσε να είναι κάποιος άτυχος συνοπαδός μας , που εκείνη τη στιγμή θα εξέφραζε το πάθος για την ομάδα του . Την οργή του ενάντια στον νέο αθλητικό νόμο που τον καταδιώκει κάθε Κυριακή . Την εναντίωση του σε ότι τον καταπιέζει . Ή θα έκανε απλά πράξη την ελευθερία έκφρασης που του αποστερούν καθημερινά με χίλιους δυο τρόπος . Ας πάρουμε μαζί μας σπρέι , μαρκαδόρους , φαντασία και να μετατρέψουμε το μέρος που ζούμε σε μια οπαδική και όχι μόνο , ζωντανή πόλη . Ας δώσουμε κάποιο νόημα στους άχαρους τοίχους που μας περιτριγυρίζουν , λίγο χρώμα στη ζωή μας . Ας την ομορφύνουμε επιτέλους όπως της αξίζει .