Την απόφαση του να μετάσχει στο διοικητικό συμβούλιο μας ανήγγειλε ο εκτελεστικός διευθυντής στις 7 Μαρτίου, «Με τα νέα δεδομένα είναι επιτακτική η ανάγκη της συμμετοχής μου στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΑΕ, αλλά και η ενασχόλησή μου με τα οικονομικά θέματα. Για να μπορώ να παρακολουθώ και να κατοχυρώσω κάποια πράγματα» και στις 2 Μάρτη, «Ο ΑΡΗΣ από εδώ και πέρα θα αρχίσει να λειτουργεί κάπως διαφορετικά. Θα υπάρξει αναδιάρθρωση στο ΔΣ, στο οποίο μάλλον θα είμαι και εγώ. Παλιά δεν ήθελα να μπω, αλλά τα πράγματα τώρα πήραν διαφορετική τροπή και έτσι αναγκαστικά θα μπω».
Κάτι που είχε προαναγγείλει ο πρόεδρος, Θανάσης Αθανασιάδης, στην έκτακτη γενική συνέλευση της Κοινωνίας Μελών στις 22 Φλεβάρη, "Είναι ένα θέμα που μπορεί να εξεταστεί στο πλαίσια του να γίνει πιο ευέλικτο και αποδοτικό. Μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθει".
Ενώ το έναυσμα για τα δρώμενα είχε δώσει πάλι ο εκτελεστικός στις 13 Γενάρη, «Είναι σαφές ότι στο ποδόσφαιρο πλέον πρέπει να βρεθούν επενδυτές, που θα βοηθήσουν οικονομικά τις ομάδες, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να είναι υγιείς οι ομάδες».
Έτσι ένα ανεκπλήρωτο όνειρο του Ιωάννη Κόντη πιθανόν να γίνει πραγματικότητα στο εγγύς μέλλον. Ίσως και όχι.
Για όποιον αρέσκεται με μια τάση αυτοσαδομαζοχισμού να παρακολουθεί όλα τα επεισόδια της θεατρικής σειράς με τον τίτλο, «Kontis of Nazareth in Planet Aris», δε θα αποδώσει στα εναλλασσόμενα σενάρια που παίζονται πάνω στην σκηνή καμιά υπερβολική σημασία.
Όποιος είναι συνηθισμένος να βλέπει πίσω από τα παρασκήνια και γνωρίζει κάποια πράγματα περί του ρεπερτορίου δεν μπορεί να του ξεφύγει πόσα σαρακοφαγωμένα κομμάτια ανεβάζονται σουλουπωμένα, με νέα σκηνικά, καινούργιους κομπάρσους και τρομερές απαιτήσεις. Και το σουλούπωμα είναι τόσο, όσο χρειάζεται ώστε ο αδαής θεατής , να μην μπορεί να δει την πραγματική κατάσταση των έργων, αλλά και να μην μπορεί να αντιληφθεί πως στην πραγματικότητα το όλο εγχείρημα είναι χρεοκοπημένο.
Αλλά και ο ενημερωμένος ή ο ψιλιασμένος δε θα αγνοήσει έτσι απλά το όλο σύστημα, το οποίο κάθε άλλο παρά άξιο εμπιστοσύνης του φαίνεται. Και αυτό γιατί, οι παραστάσεις που ανεβαίνουν σε πολυποίκιλες παραλλαγές, ασχολούνται με μια μοίρα που μας αφορά όλους. Την πολύπλευρη, πάντα όμως ίδια comedie humaine.
 |
Αυτός ο ενσαρκωμένος θεάνθρωπος και εξαρειανισμένος μάνατζερ, γεννηθείς στις 25 Μαρτίου του 1914, υιός και απεσταλμένος του θεού στη γη με αποστολή να μας γλυτώσει από την πίεση της πραγματικότητας, την ανάγκη, την ενοχή, τον πόνο και το θάνατο, μέσω της προσωπικής του αυτοθυσίας, δεν έχει στην κυριολεξία το θεό του.
 |
Ως θεάνθρωπος είναι βέβαια πανάγαθος, παντογνώστης, παντοδύναμος και του αποδίδονται στον ύψιστο βαθμό όλοι εκείνοι οι πολυάριθμοι προσδιορισμοί που προέρχονται από την περιοχή του ανθρώπινου και θεωρούνται άξιοι. Ενώ οι ιδιότητες που θεωρούνται ανάξιες κρατούνται μακριά του και αποδίδονται είτε σε έναν σατανικό αντί-θεό, είτε στον άνθρωπο.
 |
Κατά την παρουσία του στη γη συνοδεύετε επίσης από μαθητές-κομπάρσους που τον περιτριγυρίζουν στα μυστικά δείπνα και βοηθούν στην εκπλήρωση του θεϊκού σχεδίου.
 |
Ως δημιουργός που μας σχεδίασε και ως ύψιστος καλλιτέχνης μας διατάζει και μας διοικεί ως Πατέρας-κυβερνήτης, νομοθέτης και δικαστής με ύψιστη αυθεντία .
Επιπλέον ως δημιουργός και κύριος του κόσμου με τις ιδιότητες και λειτουργίες του αυτές, βρίσκεται σε μια αμετάθετη διαφορετικότητα προς τα έκπτωτα δημιουργήματα του, τα οποία προσπαθούμε να τον βλάψουμε και στο τέλος τα καταφέρνουμε σαν αχάριστα πλάσματα που είμαστε.
 |
Εν συνεχεία ο εκτελεστικός διευθυντής μας τραγουδάει για την ασίγαστη επιθυμία του να μπει στο διοικητικό συμβούλιο της Π.Α.Ε., να γίνει κάποια στιγμή πρόεδρος της ομάδας και μεγαλομέτοχος του συλλόγου...
